PanParadox
Παρέλαβα με περισσή χαρά σήμερα το Panparadox από την Φιλανδία, και εντυπωσιάστηκα από το όμορφο και προσεγμένο δέσιμο, όπως και την εξαίρετη εικονογράφηση. Δυστυχώς όμως, έχοντας διαβάσει ήδη το μισό βιβλίο, απογοητευτικά κάπως από το περιεχόμενο του! Συνομιλώντας με τους εκδότες, μου σχολίασαν πως η αίσθηση μου αυτή οφείλεται στην διαφορετική πολιτισμική παιδεία που έχω ως έλληνας. Στην πραγματικότητα πρόκειται απλά για ένα έργο νεογοτθικού παγανισμού που φλερτάρει την δυναμική του Azoetia του Andrew D. Chumbley, με τον επιδερμικό αλλά πομπώδες λόγο του Michael Ford στο μόλις πρόσφατο του ψευδοπόνημα Magick of the Ancient Gods. Η σημαντικότερη διαφωνία μου με το βιβλίο του Vexior πάντως είναι η αντιμετώπιση του Πάνα ως αντιστάθμισμα του φωτός, της τάξης και της καλοσύνης. Ορθά ταυτίζει τον κοσμολογικό του ρόλο ως μια παν-διαστατική κατεύθυνση προς το χάος, ένα είδος...
read more