Χρειαζόμαστε τους Εξωγήινους Σήμερα Περισσότερο από Ποτέ!
Θυμίζοντας αρκετά θα έλεγα το γνωστό ποίημα του Καβάφη, Περιμένοντας τους Βαρβάρους, αναλογίζομαι παρακολουθώντας τις εξελίξεις περί οικονομικής κρίσης, ΔΝΤ κτλ, την ανάστατη ψυχολογία της χώρας σε σχέση πάντα με την παραδοξολογία, και καταλήγω πως ίσως σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να έχουμε ανάγκη την Επαφή με έναν εξωγήινο πολιτισμό. Γιατί αυτό; Προσέξτε…
Αν και θα έπρεπε –όχι πως η ανησυχία δεν είναι φυσιολογική αντίδραση– το κλίμα που επικρατεί να είναι κάπως πιο θετικό καθώς υπάρχει άμεση η ανάγκη μιας συλλογικής προσπάθειας ανασυγκρότησης, ξεκαθαρίσματος και επανα-οργάνωσης των πραγμάτων (σε οικονομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο), το αίσθημα της απώλειας, του περιορισμού, και σε πολλές περιπτώσεις, της μοιρολατρίας είναι ιδιαίτερα ζωντανό σε κάθε γωνιά της κοινωνίας μας.
Κάθε εμπόδιο όμως είναι μια ευκαιρία για εξέλιξη και όχι απλά μια υπενθύμιση των μειονεκτημάτων. Κάθε πρόβλημα προσφέρει την δυνατότητα της αυτοκριτικής, όχι την αυτό-καταδίκη! Ασφαλώς τα πράγματα είναι δύσκολα, και για την δική μας γενιά πρωτόγνωρα, αλλά δεν έφτασε το τέλος του κόσμου!
Ξεχνάμε άλλωστε πως η κατάσταση αυτή δεν περιορίζεται στην Ελλάδα μας, παρά καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού κόσμου. Βέβαια κάθε τόπος αντιμετωπίζει τα πράγματα διαφορετικά, διάχυτη όμως είναι η ανάγκη για Έξοδο.
Άραγε ήταν τυχαίο που το 2009 σημειώθηκαν περισσότερες εμφανίσεις UFO από ότι τα τελευταία δέκα χρόνια; Θυμάμαι ακόμη όταν το 2006-7 όλα τα περιοδικά και οι ερευνητές του χώρου, γράφαμε πως η ουφολογία πεθαίνει – σήμερα όμως βιώνουμε μια ξαφνική επάνοδο.
Άραγε, που οφείλετε η αλλαγή αυτή; Εν μέρει πιστεύω πως έχει να κάνει με την ελευθερία του internet καθώς τα τελευταία χρόνια ο βαθμός αλογόκριτης επικοινωνίας μέσα από τα blogs, το Facebook και άλλα σχετικά μέσα, έχει αυξηθεί κατακόρυφα, δίνοντας βήμα σε κάθε επαφικό (και εδώ η λέξη μπορεί να μπει σε εισαγωγικά).
Έξω όμως από τον κυβερνοχώρο, στον πραγματικό (ακόμη μια λέξη που μπορεί να μπει σε εισαγωγικά) μας κόσμο η περίοδος που ακολουθούσε χαρακτηρίζονταν από αλυσιδωτές φυσικές καταστροφές και παγκόσμιες οικονομικές αναστατώσεις.
Οι εσχατολόγοι του 2012 πιστεύουν πως όλα αυτά είναι σημεία των καιρών (με την Βιβλική σημασία του όρου). Οι κοινωνιολόγοι από την πλευρά τους εξηγούν πως η ευαίσθητη ψυχολογία της μάζας είναι που κάνει τους ανθρώπους να βλέπουν ή πιο σωστά να θέλουν να βλέπουν φωτεινά σημάδια στον ουρανό.
Όπως ακριβώς οι ναυτικοί της Santa Maria του Κολόμβου λαχταρούσαν μέσα στην αγωνία τους να δούνε τα πρώτα σημάδια στεριάς λίγο πριν πέσουν από την άκρη του κόσμου, έτσι και οι σύγχρονοι άνθρωποι ψάχνουν να βρούνε τους Μεσσίες του διαστήματος λίγο πριν την κατάρρευση του πολιτισμού (έτσι όπως τον ξέρουμε).
Σίγουρα η στάση αυτή θέτει πολλούς περιορισμούς. Προσφέρει ταυτόχρονα όμως εξίσου πολλά θετικά αφού η επιβεβαίωση της ζωής στο διάστημα θα αλάφρυνε το αίσθημα της μοναξιάς μας, θα επαναπροσδιόριζε τους στόχους μας σαν είδος και θα όριζε εκ νέου την έννοια της ταυτότητας μας σε σχέση με το Άλλο.
Αν βρίσκαμε ασφαλείς αποδείξεις εξωγήινης ζωής και πολιτισμού κάπου εκεί έξω, τότε τα προβλήματα μας ίσως θα έπαυαν να αποτελούν το «κέντρο του σύμπαντος» και η μικροκοσμική μας αντίληψη θα διευρυνόταν ωφέλημα για τον άνθρωπο και την ιστορία του.
Εκτός και αν… εκτός και αν διανοητές όπως ο Στήβεν Χώκινγκ έχουν δίκιο, ή εκτός και αν ο άνθρωπος δεν έχει ακόμη την βιολογική ικανότητα και την ψυχολογική ωριμότητα να γίνει μέρος μιας ευρύτερης γαλαξιακής οικογένειας…
Όπως και να έχει, το γεγονός είναι πως όμοια με τους Ρωμαίους στο ποίημα του Καβάφη, οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια.
Κάποιοι λοιπόν δεν μπορούν να αναζητήσουν βοήθεια από πουθενά αλλού παρά από έξω, μια βοήθεια από ψηλά, από τους «βαρβάρους» του ουρανού που με τα φωτεινά τους άρματα θα κατέβουν για να μας περάσουν σε μια νέα Δεύτερη Γη.
Μέχρι στιγμής ο ουρανός έχει γεμίσει με πολλά τέτοια σημάδια, που θα στραφούμε όμως αν αυτοί οι «βάρβαροι» δεν φτάσουν ποτέ;
Related Posts
Tags
Share This
Όσο αναζητάμε από μηχανής θεούς (πράσινους με αντέννες ή μη), θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και πρόβατα που εθελοτυφλούν έχοντας παραδώσει το εγγενές δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού στον πιο χαρισματικό ηγέτη. Σαφώς είναι ιστορικά γνωστό το κοινωνικό φαινόμενο του χιλιασμού (millenarianism) εν όψει ταραχών, φυσικών, κοινωνικών κλπ, αλλά σε μια εποχή που τουλάζιστον στον Δυτικό κόσμο υποτίθεται ότι όλοι έχουμε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο παιδείας και πρόσβαση σε άπειρες πληροφορίες, δεν δικαιολογείται το να μην αναζητει κανείς λύσεις για τον εαυτό του, χωρίς να περιμένει Μεσσίες από το διάστημα, ή την Κούφια Γη, ή οπουδήποτε αλλού.
Ναι ασφαλώς, συμφωνώ μαζί σου Sasha! Οι ουσιαστικές απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας και όχι σε εξωτερικούς παράγοντες που απλά αυξάνουν την εξάρτιση και τις νευρώσεις μας…
Σχόλιο από το Facebook
Marina Mazloymidoy
ως απο μηχανης θεους??? ως τι ??
Σχόλιο από το Facebook
Konstantinos Saprikis
Ας έρθουν να με πάρουν και να με κάνουν και πειραματόζωο αρκεί να γλιτώσουμε από εδώ!!!
Κάποιοι περιμένουν τους εξωγήινους σήμερα περισσότερο από ποτέ, ως πραγματικούς μεσσίες. Εγώ θίγω μια άλλη οπτική, πως η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής ίσως να διευκολύνει την ψυχολογία μας στο να δούμε τα πράγματα μακροκοσμικά, και να επαναπροσδιορίσουμε καλύτερα τους στόχους και τις ανάγκες μας…
Σχόλιο από το Facebook
Sasha Non Serviat
Και δεν νομίζω ότι χρειάζεται διευκόλυνση η ψυχολογία μας. Περισσότερη αξιοπρέπεια και τσαγανό θέλει ώστε να σταματήσουμε να αναζητάμε την έυκολη λύση και τα χρυσωμένα χάπια στα χρυσά κλουβιά. Καμιά φορά πρέπει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο για να πάμε μπροστά, αλλά αυτή είναι η έννοια της ωρίμανσης (αλλά και της μύησης), σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Όσο προσφεύγουμε στην φυγοπονια, την αυτολύπηση, και τον μεσσιανισμό κάθε μορφής, πολύ φοβάμαι πως θα παραμείνουμε σε ένα πνευματικό αλλά και κοινωνικό μεσαίωνα.
Σχόλιο από το Facebook
Marina Mazloymidoy
Χαίρομαι που συμφωνουμε 🙂
Σχόλιο από το Facebook
Vasilis Scheidt
Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου Sasha…. Όμως ξέρεις τι συμβαίνει; Πάντοτε αναζητούσαμε αυτούς τους θεούς, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος σήκωσε το βλέμμα του στα άστρα και αντιλήφθηκε πόσο "μικρός" είναι, από την πρώτη λάμψη κεραυνού που μας ξάφνιασε και κατέδειξε την αδυναμία μας μπροστα σε ισχυρότερες δυνάμεις, από την πρώτη αίσθηση απώλειας που νιώσαμε μετά από τον χαμό ενός αγαπημένου μας προσώπου, καταλάβαμε πως ελάχιστα πράγματα μπορούμε να ελέγξουμε. Οι επιλογές μας ξαφνικά φάνηκαν πολύ λιγότερες, οι αδυναμίες μας περισσότερες. Αυτό το συναίσθημα έγινε κυρίαρχο και ο άνθρωπος ποτέ δεν ξεπέρασε τον φόβο του αγνώστου. Οι θεοί ήρθαν αναπόφευκτα, γιατί βαθιά μέσα του αυτό το αλλόκοτο πλάσμα που λέγεται άνθρωπος, παρά τις εξάρσεις ηρωισμού του, παρά τις υπερβάσεις που κατά καιρούς κάνει, δεν έπαψε ποτέ να νιώθει πως είναι απλά ένα κομμάτι ενός ανώτερου μηχανισμού που ορίζει την ζωή και τις εκφάνσεις της κατά βούλησιν.
Ναι, ακόμα και τώρα που έχουμε αποθηκευμένη μια ανώτερη γνώση, η συνειδητοποίηση πως δεν είμαστε το κυρίαρχο όν του σύμπαντος βαραίνει ακόμα τις ψυχές μας. Και "φυσιολογικά" μας κάνει να αναζητούμε σωτήρες. Δεν έχει σημασία που. Είτε σε εξωγήινους, είτε σε θεούς, απλά αντιλαμβανόμαστε πως ανώτερες δυνάμεις κυριαρχούν κι εμείς ίσως τελικά είμαστε σαν μικρά παιδιά που ζητούν με παραπονεμένα ματάκια ένα 'δώρο" από τον μπαμπά τους.
Και να σου πώ κάτι; Πολύ φοβάμαι πως άν κάποτε έρθουν αυτί οι εξωγήινοι, απλά θα επιβεβαιώσουν αυτούς τους φόβους μας….
Σχόλιο από το Facebook
Sasha Non Serviat
Βασίλη, καταλαβαίνω αυτό που λες, όπως καταλαβαίνω αυτό που θέλει να πει κι ο Γιώργος. Αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι πραγματικά πιστεύω ότι όλα αυτά είναι δικαιολογίες, και ότι η συζήτησή τους είναι μια πολυτέλεια. Όταν σε κόβει η πείνα, πας και φτιάχνεις ένα όπλο και πας για κυνήγι, η γονατίζεις και βάζεις τα κλάματα; Με σύγχρονους όρους, ΟΚ, δεν είμαστε το κυρίαρχο ον του σύμπαντος. Και με την κυριαρχία μας επι της γης το μόνο που καταφέραμε είναι να της κάνουμε (σχεδόν ανεπανόρθωτη) ζημιά. Ή στραβός είναι ο γιαλός λοιπόν, ή….
Έχω ξαναπεί ότι είναι τουλάχιστον αλαζονικό (για την ανθρωπότητα ως είδος) να έχουμε βλέψεις για τα άστρα ενώ δεν ξέρουμε ούτε τα μυστικά του πλανήτη μας, ούτε της φύσης, ούτε της ανθρώπινης φύσης. Τόσες και τόσες παραδόσεις μας παροτρύνουν να στρέψουμε το βλέμμα προς τα μέσα και ότι αυτό είναι ικανό να μας λύσει τις απορίες και να μας κάνει να ξεπεράσουμε την ίδια την έννοια του θανάτου κι εμείς τί κάνουμε; Θα μου πείς, δεν είναι ολη η ανθρωπότητα σε αυτό το επίπεδο συνείδησης. ΟΚ, σύμφωνοι. Αλλά ούτε πιστεύω ότι είναι όλοι στο επίπεδο όσων ίσως περιμένουν τον μεγάλο πράσινο Μεσσία (ίσως και να είμαι αφελής, δεν ξέρω).
Όσο για τους εξωγήινους; Όσες υποθέσεις και να κάνουμε παιδιά, ουσιαστικά μέχρι να έχουμε ακράδαντα και χειροπιαστά στοιχεία, μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις πιθανότητες (νομίζω ο Σαγκάν τις είχε υπολογίσει). Σίγουρα υπάρχει ζωή εκεί έξω. Βάσει μαθηματικών, λογικά υπάρχουν ίσες πιθανότητες να είναι είτε μικροοργανισμοί, είτε φιλικοί, είτε εχθρικοί, είτε αδιάφοροι, είτε όσο ηλίθιοι είμαστε κι εμείς. ΤΟ αστείο θα ήταν να μας δουν εμάς ως Μεσσίες…
Έχουμε στα ακροδάκτυλά μας τις λύσεις και είμαστε τόσο φυγόπονοι που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε στον καθρέφτη;
Σχόλιο από το Facebook
Vasilis Scheidt
Και πάλι θα συμφωνήσω μαζί σου Sasha, είναι αναπόφευκτο όμως να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου πρός χάριν του διαλόγου και της όσο πιό σφαιρικής αντιμετώπισης του θέματος.
Όντως, ο πλανήτης μας και η Φύση είνα ακόμα άγνωστα πεδία. Και ίσως να παραμείνουν έτσι για πολύ καιρό ακόμα, γιατί πλέον είναι φανερό πως διέπονται από νόμους που ακόμα δεν έχουμε καν συλλάβει, πόσο μάλλον κατανοήσει. Όμως, τελικά το μεγαλύτερο και πιό δυσκολα προσεγγίσιμο μυστήριο είναι ο εαυτός μας.
Δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχουν πλανήτες και πλάσματα που μοιάζουν με μας ή αν υπάρχουν, πόσο διαφορετικά είναι. Θεωρώ πως με βάση τα όσα γνωρίζουμε για την βιολογική και διανοητική εξέλιξη της ζωής είμαστε όντως ένα θαύμα! Υπάρχει μια στοιχειώδης λογική στην Φύση (κάποιοι πιστεύουν πως είναι μια ανώτερη λογική που απλά εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε) και αυτήν εμείς αντιλαμβανόμαστε για να φτιάξουμε τους πίνακες με τους νόμους της. Και βάσει αυτών των νόμων, ο άνθρωπος είναι κάτι υπερ-φυσικό!
Συλλογίσου, καταφέραμε να υποτάξουμε το περιβάλλον μας και να το διαμορφώσουμε κατά πως μας βολεύει. Επιβληθήκαμε των περισσότερων δυσκολιών που μας έφερνε κατά καιρούς (και αν όχι απόλυτα, τουλάχιστον γνωρίζουμε -ιθεωρητικά- πως να τις αντιμετωπίσουμε) και τώρα παρόλα αυτά, στεκόμαστε ακόμα αδύναμοι να ελέγξουμε την ίδια μας την πορεία. Οξύμωρο;
Ίσως όχι τόσο, ίσως επειδή τελικά, όσο κι αν το θέλουμε, όσο κι αν το επιθυμούμε, η παρούσα διανοητική και βιολογική μας κατάσταση δεν μας επιτρέπει (με ελάχιστες εξαιρέσεις που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα) να κάνουμε κάτι τέτοιο. Θα φανεί μοιρολατρικό, αλλά μήπως τελικά δεν είμαστε (γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να είμαστε) κύριοι του εαυτού μας;; Μήπως σερνόμαστε σε αυτή την πορεία επειδή η εξέλιξη μας δεν μας επιτρέπει ακόμα να ακολουθήσουμε άλλη; Μήπως είμαστε υποχείρια απόλυτα ελεγχόμενα, γιατί κάποιος ή κάποιοι (εδώ συμπληρώνει ο καθένας την δική του αντίληψη για το τι μπορεί να είναι αυτός η αυτοί) αποφάσισαν πως πρώτα πρέπει να περάσουμε συγκεκριμένες δοκιμασίες;
Δεν θέλω όμως με τίποτα να σκέφτομαι την πιθανότητα πως είμαστε 'φτιαγμένοι" για να μην ξεπεράσουμε ποτέ αυτές τις δυνατότητες. Δεν θέλω να πιστεύω πως είμαστε "Ελόυ", είναι όμως μια σκέψη πολύ ανησυχητική, αν διανοηθεί κανείς πως και τα μυρμήγκια ή τα δελφίνια δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν την υπέρβαση…
Σχόλιο από το Facebook
Sasha Non Serviat
Θα συμφωνούσα σχεδόν με όλα, αλλά Βασίλη μου υπάρχουν οι λαμπρές εξαιρέσεις που δεν νομίζω ότι επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Δεν μιλάω για τους "μεγάλους μύστες" ή τους ασκητές, αλλά για απλούς, καθημερινούς ανθρώπους όλων των πολιτισμών, που ζουν με Αξιοπρέπεια, Αρτιότητα και Υπευθυνότητα… δεν εννοώ ως "νομοταγείς πολίτες" σημείωσε, εννοώ με όλη τη βαθύτερη φιλοσοφική διάσταση αυτών των χαρακτηριστικών. Αυτοί είναι, πιστεύω, με κάθε έννοια Κύριοι του εαυτού τους, ικανοί να κοιτάξουν στον καθρέφτη και να απαντήσουν στο "Γιατί" που οι περισσότεροι τρέμουν.
Και αυτοί ανήκουν σ'αυτό το "εμείς" που χρησιμοποιούμε, και στις τάξεις τους πιθανόν να υπάρχουν από άθεοι ως πάμπτωχοι, ως μεσοαστοί, ως ό,τι θες.
Δίπλα τους ακριβώς, υπάρχουν εν δυνάμει ενήλικες που αποφάσισαν να μοιρολατρούν, να φυγοπονούν, και να ζουν σε ένα τεράστιο νηπιαγωγείο περιμένοντας Μεσσίες και δεν ξέρω τί….Άρα δεν νομίζω ότι είναι θέμα διανοητικής και βιολογικής εξέλιξης. Είναι θέμα θέλησης, αφύπνισης, και υπέρβασης του φόβου, κι επαναλαμβάνω ότι πλήθος παραδόσεων έχουν δείξει τον δρόμο, πλήθος όσων ακολούθησαν αυτές τις παραδόσεις (απλοί, καθημερινοί τύποι) απέδειξαν ότι λειτουργεί.
Δεν θα σχολιάσω κάτι από τα παραπάνω, απλά θα ήθελα να πω πως ναι, η ανθρωπότητα δεν έχει καταφέρει, και ίσως ποτέ δεν θα μπορέσει να λύσει πρώτα τα προβλήματα της εδώ στη Γη, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εγκαταλείψει το όνειρο του διαστήματος.
Το βλέπω –και αυτό είναι αυστηρά προσωπική μου γνώμη– σαν την διαδικασία ενηλικίωσης ενός παιδιού, που στην μεταεφηβική του ηλικία ποθεί να φύγει από το σπίτι των γονιών του. Θα κάνει λάθη, μπορεί και να γυρίσει πίσω, αλλά η επεκτατικότητα είναι μέρος της φύσης μας, διόλου παράξενο λοιπόν που θέλουμε να εγκαταλείψουμε την μητέρα Γη. Ίσως ποτέ δεν θα είμαστε πραγματικά έτοιμοι, αλλά αν δεν δοκιμάσουμε (και δεν δοκιμαστούμε) δεν θα πάθουμε και ποτέ…
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
τους χρειαζόμαστε; μα είναι ήδη εδώ..χιλιάδες χρόνια με τους επικυριάρχους τούτου του έρμου του πλανήτη..
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Θίγεις θέματα που άπτοντια της συνωμοσιολογίας. Σκέψου από μια άλλη οπτική γωνία. Είναι επικυρίαρχος ο άνθρωπος πάνω σε μια κοινωνία μυρμηγκιών; Ή αυτή η κατάσταση είναι απλά μέρος της φυσικής τάξης;
Σχόλιο από Facebook
Vasilis Scheidt
Θα συμφωνήσω με τον Γιώργο, παρά τα προβλήματα της η Ανθρωπότητα οφείλει να στρέψει το βλέμμα στα Άστρα.
Η έκφραση S.M.I.I.L.E. κάποτε είχε μια ιδιαίτερη σημασία. Την είχε εφεύρει ο γνωστός ψυχολόγος και γκουρού της Κυβερνητικής Τίμοθυ Λήρυ και το ακρωνύμιο αυτό αποτελείται από τις λέξεις Space Migration Increase Intelligence Life Extension. Η ακριβής μετάφραση είναι Διαστημική Μετανάστευση Αύξηση Ευφυίας Ζωής Παράταση.
Ο Λήρυ πίστευε πως αν η ανθρώπινη φυλή αποφασίσει να επεκτείνει τα όρια της εκτός του πλανήτη μας, ένα κύμα συμπαντικής ευφυίας θα σάρωνε την ανθρωπότητα και θα γεννούσε φρέσκες, θαυμαστές ιδέες, που θα έφτιαχναν ένα νέο πνευματικό ψηφιδωτό, απαραίτητο για την επιβίωση και συνέχιση του ανθρώπινου είδους. Μας έδειχνε τον δρόμο πρός τα Άστρα, ως μια φυσική εξέλιξη των προσπαθειών του ανθρώπου για πνευματική υπέρβαση. (Αναμφισβήτητα θα εμπνεύστηκε από τους πρώτους εποικισμούς των Ευρωπαίων στον Νέο Κόσμο, δηλαδή στην Αμερική, τις νέες ιδέες και οράματα που κουβαλούσαν όταν πρωτογνώρισαν αυτή την ανεξερεύνητη γή, τις προσδοκίες και επιθυμίες τους για κάτι διαφορετικό. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, η Δημοκρατία, οι πρώτες τεχνολογικές, αλλά και πολιτισμικές εξελίξεις που μας ήρθαν από ένα κράτος με όραμα, δεν μπορούν παρά να είναι πηγή έμπνευσης για κάθε άνθρωπο που ονειρεύεται…)
Σχόλιο από Facebook
Vasilis Scheidt
0 κολλητός φίλος του Λήρυ, Ρόμπερτ Άντον Γουίλσον έγραφε:
"Εγώ έχω ακόμη την επιθυμία να δώ την ανθρωπότητα να μεταναστεύει σε κάποιον άλλον πλανήτη.. Για διάφορους λόγους: ένας είναι διότι πιστεύω πως έχουμε εξαντλήσει τα αποθέματα ενός και και μόνο πλανήτη,και ένας άλλος, διότι πιστεύω πως κάθε φορά που προσαρμοζόμαστε σε ένα νέο περιβάλλον, η ευφυία μας αυξάνεται…"
Συνεχίζει λέγοντας πως όσο πιό μακριά βρίσκεται ο άνθρωπος από το Κέντρο Ελέγχου, τόση μεγαλύτερη ελευθερία έχει. Παραθέτει σαν παράδειγμα τις εμπειρίες Αμερικανών Αστροναυτών και Κοσμοναυτών, που όταν βρέθηκαν στο Διάστημα, βίωσαν καταστάσεις εναλλακτικής συνείδησης. Και καταλήγει:
"…Αν το 85% της Ανθρωπότητας μετανάστευε από τον πλανήτη, σημαίνει ότι 85% της Ανθρωπότητας θα μεταλασσόταν σε ένα ανώτερο είδος, σε ανώτερη αντίληψη και κατηγορία συνείδησης…"
Από τις πρώτες ιστορίες του Λουκιανού για ταξίδια του Ανθρώπου στο φεγγάρι, μέχρι τις επιστημονικές – λογοτεχνικές προσεγγίσεις του Βερν, τις φανταστικές απεικονίσεις του Άρη από τον Γ.Μπάρροουζ, το όνειρο κάθε φωτισμένου ανθρώπου είναι η αποίκιση στο Διάστημα.
Φανταστείτε ένα νέο πλανήτη, με ανθρώπους διψασμένους για μια νέα αρχή, αποφασισμένους να κάνουν πράξη τα οράματα τους σε έναν τόπο που οι γήινες επιρροές θα ήταν ελάχιστες. Φανταστείτε μια Ουτοπία, κάπου εκεί ψηλά, ανάμεσα στα άστρα. Όχι μια Νέα Γή, αλλά κάτι εντελώς καινούριο, κάτι που πρός το παρόν βρίσκεται μόνο μέσα στα όνειρα μας.
Ad Astra Per Aspera λοιπόν…
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
εχεις δικαιο Sdralis μεσα όμως στο κοσμολογικό γίγνεσθαι ο άνθρωπος έχει μια διαφορετική θέση,δεν ειναι τόσο αμελητέος.Να σου θυμίσω το θέμα με τις μέλισσες απο την άλλη και τι θα συμβεί αν εξαφανιστούν;Με αυτή τη λογική ο άνθρωπος μπορει να είναι πολυ σημαντικός για ανώτερες νοημοσύνες απο όλες τις απόψεις( καλή η κακή).
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Το παράδειγμα των μυρμηγκιών δεν το χρησιμοποίησα τυχαια Δημήτρη. Αυτό το είδος, λόγω της ανατομικής κατασκευής του, είναι, αν και όντα του τρισδιάστατου κόσμου, περιορισμένα σε μια αντίληψη μονο δύο διαστάσεων(δεν αντιλαμβάνονται το ύψος). Έτσι και ο άνθρωπος είναι περιορισμένος, αν και ον του πολυδιαστατικού σύμπαντος, στην αντίληψη του τετραδιάστατου χωροχρονικού συνεχούς που ονομάζαμουμε πραγματικότητα, δίχως να είανι η απόλυτη. Οι επικυρίαρχοι, ή όπως θέλει κάποιος να τους ονομάσει, μπορεί να είναι υπερδιαστατικά όντα που απλά μοιράζονται τον ίδιο χώρο στο σύμπαν με εμάς, επειδή απλά κινούνται σε άλλες διαστάσεις οι οποίες σε κάποια σημεία τέμνονται με τη δικιά μας. Μπορεί να μην θέλουν κάτι από εμάς, αλλά μπορεί ο άνθρωπος να είναι πολύ πιο σημαντικός απ' όσο μπορούμε να φανταστούμε.
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
αυτο το σύμπαν φίλε μου δεν εινι τίποτα περισσότερο απο μια διατροφική αλυσίδα και μεσα στο συνοθύλεμα οντοτήτων που μπορεί να υπάρχουν και μονο η αναφορά απλα ως εξωγήινοι δεν ειναι αντιπροσωπευτική.Απο την άλλη το να μην θέλουν κατι απο τον άνθρωπο ισχυροποιεί ακρίβως και την αντίθετη άποψη (να θέλουν παρα πολλά).Γιατί εκτός απο το παραδειγμα με τα μυρμηγκια μπορούμε κάλλιστα να φέρουμε το παράδειγμα ενός κοτετσιού.Το πρόβλημα ειναι οτι πεφτουμε στη λόμπα όπως πολλοί που βρίσκουν την παλαιά άλλωτε σωτηρία μεσσίων τωρα πια στους εξωγήινους.Αλλάξαν οι εποχές και τα πρότυπα βλέπεις.
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
Μήπως χρειαζόμαστε τον άνθρωπο περισσότερο σε επαφή με την κοσμική του συνείδηση και συνάμα καταγωγή;Γιατί νομίζω έγινε πολύ καταχθόνιος..
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Στο τελευταίο συμφωνά απολύτως. Ένα είναι το ερώτημα; Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες, ποιος;
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
Κανείς.Όποιος ψάχνει illuvitar σωτήρες είτε παλιά λέγονταν πεφωτισμένοι δάσκαλοι ,είτε μεσσίες ,είτε όντα πλεον με πολύ ανώτερη νοημοσύνη(λες και αυτό μας λείπει σε αυτόν τον πλανήτη ,σε αντίθεση που μας λείπε η ψυχοσυναισθηματική ανώτερη νοημοσύνη) τότε απλά θέλει :έναν εξιδανικευμένο μπαμπά και μαμά να τον προσεχεί ,ν ατου παρέχει και να τον σώσει.
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Όντως. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας, μαζί και τον υπόλοιπο πλανήτη. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε πως η ανικανότητα αντίληψης των ανώτερων διαστάσεων, δεν είναι κάτι που δε μπορεί να ανατραπεί. Χρειάζεται μόνο θέληση και προσπάθεια.
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απο το συλλογικό συνειδητό του ανθρώπου όταν κλαίει για έναν κοσμικό father.
Aπο την άλλη δε θα αγνοήσω τον Γιούνγκ που είπε λίγο πολύ οτί χωρίς εικόνα θεού-πατέρα χάνουμε τον μπούσουλα και είπε επίσης πως η προσκόληση σε αυτό το αρχέτυπο τείνει να μας στραγγαλίσει εξίσου.Άρα κρατάμε κάθε ανώτερη κοσμική ιδέα-αρχέτυπο,θεό η οτιδήποτε σε γενικά πλαίσια αλλά δεν το πολυ παιδεύουμε με δαύτη διότι σαν βαρκούλα θα μας κρατήσει αγκιστρωμένους σε ένα λιμάνι λιμναζόντων εξιδανικεύσεων κι αυτό ειναι ακριβώς το αντίθετο της Κοσμικής συνείδησης.Δες γύρω σου,ένα σωρό όντα με απίστευτη θέληση να κάνουν το "ορθό" τόσο εξιδανικευμένο όμως αυτό μέσα τους που είναι σχεδόν βία. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις τους.Ακόμα κι ο θεός έχει την κόλαση του,την αγάπη του για τον άνθρωπο.Ισως ισχύει και το αντίθετο..
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Η κοσμολογία μου δεν είναι θεϊστική, με την έννοια ότι δεν ασπάζομαι την ιδέα της ύπαρξης ένος θεού-αφεντη. Ίσως απλά η μετάβασή μας στις ανώτερες διαστάσεις, να είναι η πορεία προς την ένωσή μας με την ανώτερη συμπαντική νοϋμοσύνη, η οποία δε χρειάζεται να είναι προσωπική όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτόν τον όρο.
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
Mα ειναι εννοια " θεος" ακριβώς δεν είναι καθόλου προσωπική αλλα ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα τους συλλογικού ψυχισμού.Ανώτερη συνείδηση,συμπαντική συνείδηση όταν περιγράφουμε το "όλον" θέλοντας και μη δημιουργούμε έναν σύνδεσμο μαζί του και υποσυνείδητα η συνειδητά για αλλους νιώθουμε μέρος του.Οπου νιώθουμε κομμάτι ενός συνόλου ή μια ευρύτερης έννοιας όπως η συμπαντική νοημοσύνη ,νιώθουμε εκει το " ανήκειν" .Οπου νιώθεις το ανήκειν καλήν κακώς έχει μια εικόνα μητέρας η πατέρα.Δεν ειναι αναγκαίο να είναι συνειδητό με τον απλοικό τρόπο που εκφράζεται καποιος για τη σχέση του με το θείο.
Σχόλιο από Facebook
John Sdralis
Δεν έχεις άδικο Δημήτρη. Απλώς οι θρησκείες, κυρίως της Δύσεως, έχουν εμμονή με το να παρουσιάζουν το Θεο ως κάτι προσωπικό. Όποιος τολμάει να ξεφύγει από αυτό το δόγμα, χαρακτηρίζεται άθεος, αιρετικός κι εχθρός του Θεού. Α, Χάρη συμφωνώ. Το πιθανότερο είναι να τους κάνουμε σαν τα μούτρα μας.
Σχόλιο από Facebook
Dimitris Marantidis
Γενικότερα οι θρησκείες βασισμένες στους πατέρες του χριστιανισμού με ιουδαικές ρίζες..κι όχι απαραίτητα της δύσης..Και οι μουσουλμάνοι έχουν κάνει προσωπική υπόθεση το θεό.Αφηστε τους ζωντανούς με τους ζωντανούς και τους νεκρούς με τους νεκρούς,όλες οι θρησκείες ειναι ζόμπι,πτώματα που ακόμα περπατούν επι γής τρεφόμενα με ψοφίμια.Όποιος ακολουθει της θρησκείες ας τις ακολουθει τουλαχιστον ως ιστορικά δρώμενα και φιλοσοφικά ρεύματα ι ειδάλως ακολουθεί απλά νεκροφόρες..
Σχετικά πάντως με το SMILE του Leary: μπορείτε να βρείτε εδώ (http://www.tekgnostics.com/SMILE.HTM) μια εξαιρετική εικονογραφημένη απεικόνιση της θεωρίας του.