Οι Σιωπηλές Φιγούρες στις Οροφές της Πόλης

19/04/10 by arpokratis

Μια ιδιόμορφη έκθεση τέχνης πραγματοποιείτε αυτές τις ημέρες στην Νέα Υόρκη. 31 μεταλλικά γλυπτά (σημειώστε αυτό το νούμερο γιατί θα επιστρέψουμε πολύ σύντομα σ’ αυτό) τοποθετήθηκαν στις οροφές μεγάλων κτιρίων στο κέντρο της πόλης, στα πλαίσια μιας έκθεσης του δρόμου με τίτλο Event Horizon.
Πρόκειται για ανθρώπινες φιγούρες, ομοιώματα (ή κλώνοι αν προτιμάτε) του βραβευμένου βρετανού καλλιτέχνη Antony Gormley, που μετέφερε την δουλειά του από το Λονδίνο, στην μεγαλούπολη των ΗΠΑ.
Και εκεί έστησε ψηλά στους σύγχρονους πύργους, μορφές να κοιτάζουν μελαγχολικά τα κτίρια και τους διαβάτες, προκαλώντας την περιέργεια πολλών, όπως και τρόμο σε ακόμη περισσότερους που αγνοώντας ότι πρόκειται για αγάλματα, κάλεσαν σε βοήθεια την αστυνομία.
Οι σιωπηλοί αυτοί παρατηρητές, θα μείνουν στην θέση τους μέχρι και τα μέσα Αυγούστου 2010, συνεχίζοντας να προκαλούν αλλά και να μαγεύουν…
Το όλο θέμα όμως, δεν σταματά εδώ. Ασφαλώς η έκθεση αυτή προκαλεί την προσοχή κάθε Αστικού Σαμάνου αλλά και τους Συγχρομυστικιστές που έχουν ήδη ξεκινήσει τις σημειολογικές τους αναλύσεις.
Ο Christopher Knowles για παράδειγμα, πολύ εύστοχα παρατηρεί πως οι φιγούρες αυτές παραπέμπουν στην ταινία Wings of Desire (1987) –εδώ θα συμπλήρωνα και το City of Angels (1998)– διότι όλα τα αγάλματα ήταν άγγελοι που τα φτερά τους έχουν ξεριζωθεί ή σπάσει από τις πλάτες!
Ο Gormley σε μια συνέντευξη του, δήλωσε πως εμπνεύστηκε το θέμα της έκθεσης από τα φτερωτά πλάσματα της αρχαίας Μεσοποταμίας. Και εύλογα εδώ μπορούμε να κάνουμε πολλούς συσχετισμούς ανάμεσα στις σιωπηλές φιγούρες της Νέας Υόρκης (την Βαβυλώνα της Δύσης) με τους Αννουνάκι (τους κατώτερους θεούς που ήρθαν από ψηλά + βλέπε και τις εναλλακτικές θεωρίες του Σ. Σίτσιν) που έχτισαν την Βαβυλώνα της αρχαίας Ασίας.
Μήπως οι παρατηρητές του Gormley είναι οι γιοι του Θεού, οι γιγάντιοι Νεφιλίμ που αναπολούν τον Χαμένο Παράδεισο; Μήπως είναι η ίδια η ανθρώπινη φυλή που αποζητά να επιστρέψει στο ουράνιο στερέωμα;
Θυμηθείτε εδώ τους αγγέλους του Ιακώβ που ανεβοκατέβαιναν την ουράνια σκάλα, όπως και τους Φωτεινούς (Shining Ones) που ο Craig Hines θεωρεί πως υλοποιούνταν στις στέγες των ζιγκουράτ (Gateway of the Gods, 2007).
Εκ πρώτης όψεως, οι σιωπηλές φιγούρες του Gormley εκφράζουν τα σπασμένα όνειρα του ανθρώπου των πόλεων, την αστική μελαγχολία του δυτικού που θέλοντας να ξεφύγει από τον λαβύρινθο του πεζοδρομίου, ανεβαίνει στις οροφές των σπιτιών προσπαθώντας να βρει την ελευθερία των ουρανών.
Ο Knowles όμως παρατηρεί και κάτι ακόμη – πολλές από τις μεταλλικές φιγούρες βρίσκονται κοντά, να βλέπουν ή επάνω σε σύγχρονους οβελίσκους: κάποια αγάλματα κοιτάνε το Empire State Building, κάποια έχουν σταθεί πάνω στο μνημειώδες τεκτονικό μέγαρο που η οροφή του παραπέμπει στην πυραμιδική αρχιτεκτονική της Ανατολής, κάποια άλλα είναι στραμμένα προς άλλα κτίρια και ουρανοξύστες που έχουν όλα αυτή την γνώριμη όψη της λίθινης (τσιμεντένιας σήμερα) βελόνας που τρυπά τον ουρανό.
Είναι άραγε αυτό τυχαίο; Ή μήπως είναι αυτή η «σκάλα», η χαμένη γέφυρα προς τα άνω;
Και τι συμβαίνει με το 31; Στην Καμπάλα, η 31η ατραπός αντιστοιχεί στο μονοπάτι που ενώνει την σεφίρα Hod με το Malkuth, και αντιστοιχεί στην κάρτα της Κρίσης.
Ο Israel Regardie γράφει χαρακτηριστικά στο A Garden of Pomegranates (1932): «Η Τελευταία Κρίση δείχνει τον άγγελο Γαβριήλ να ηχεί μια σάλπιγγα, η οποία φέρει ένα λάβαρο με κόκκινο σταυρό. Οι νεκροί ανοίγουν τους τάφους τους, στέκονται όρθιοι και ατενίζοντας προς τα επάνω υψώνουν τα χέρια για προσευχή προς τον Άγγελο».
Ήταν αυτή η εικονογραφία που ενέπνευσε τον Antony Gormley; Είναι οι σιωπηλές φιγούρες του, οι νεκροί εκπεσώντες άνθρωποι που περιμένουν την νέα αφύπνιση;

Related Posts

Tags

Share This