Η Κρίση, η Τζούλια & το Τραγούδι του Μαύρου Ήλιου
Δεν συνηθίζω να κάνω κοινωνικά σχόλια διότι πιστεύω πως υπάρχουν άλλοι περισσότερο ειδικοί. Όμως, σε μια Ελλάδα που μαστίζεται από κρίσεις, θλίψεις και φοβίες… είναι δύσκολο να μείνεις αμέτοχος! Βέβαια, από πλευράς μου δεν μπορώ να προτείνω μια λύση σ’ αυτό το αίνιγμα, ούτε έχω σκοπό να μοιράσω ευθύνες διατηρώντας την δική μου θέση έξω από τον κύκλο των ευθυνών και πίσω από την ασφάλεια της οθόνης και του καναπέ!
Όμως τότε –εύλογα θα αναρωτηθείτε– γιατί να διαβάσετε αυτή την καταχώρηση; Γιατί να μην καλύψετε τον πολύτιμο χρόνο σας σε κάποιο άλλο blog που θα φιλοξενεί πολιτικούς διαπληκτισμούς ή 24ωρα κους κους… Είστε ελεύθεροι να το κάνετε… αλλά
Ίσως κάπου μέσα σας νιώθετε την ανάγκη για κάτι άλλο. Μια διαφορετική φωνή. Όχι μια πλαστική ελπίδα. Ούτε ακόμη μια εικονική υπόσχεση, παρά μια αλήθεια.
Νομίζω πως αυτή η φωνή υπάρχει αν και οι λέξεις που προφέρει στον καθένα είναι διαφορετικές.
Πιστεύω πως κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι (ήλιος). Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια άσβεστη πηγή δύναμης που μας ενδυναμώνει με το δικό του μαγικό τραγούδι. Είναι ένα μυστικό κέντρο που σε κάθε παράδοση λαμβάνει διαφορετική ονομασία. Εγώ το αποκαλώ Μυστικό Ήλιο ή Μαύρο Ήλιο διότι είναι αόρατος. Η ψυχαναλυτική του αντιστοιχία είναι ίσως το αρχέτυπο του Ταυτού, από όπου όλα πηγάζουν και όλα καταλήγουν…
Μήπως αυτό δεν είναι και ο Θρόνος του Αζαθώθ; Μήπως αυτό δεν είναι το μοναδικό μας αποκούμπι – η μόνη αληθινή πηγή δύναμης στο ατομικό μας σύμπαν;
Βέβαια, και εδώ ξανά διακρίνω την ερμητική αρχή, και βιώνω αυτό τον Ήλιο σαν αντανάκλαση ενός μεγαλύτερου Ήλιου. Ίσως, αναζητώντας το άκτιστο φως μέσα μας (Μαύρη Φλόγα ας το πούμε) ανακαλύψουμε μια αλυσίδα που μας ενώνει με τον μακρόκοσμο και κάπως έτσι το πέπλο των ψευδαισθήσεων πέσει, και όλα αποδειχτούν Ένα!
Μα –ξανά πάλι εύλογα θα ρωτήσετε– τι σχέση έχουν όλα αυτά με την πραγματικότητα;
Έχουν! Διότι εμείς επιλέγουμε την πραγματικότητα μας ανάλογα με το που θα στρέψουμε την προσοχή της συνείδησης μας.
«Και η Τζούλια;» α ναι! Όταν μοιράστηκα ανοιχτά τους παραπάνω συλλογισμούς μου στο Facebook, δέχτηκα αυτή την ερώτηση: «Και η Τζούλια; Μπορείτε να μου ψυχαναλύσετε την Αλεξανδράτου, γιατί αυτή σίγουρα δεν έχει κανένα Αστέρι και κανένα Ήλιο μέσα της!»
Η Τζούλια και η κάθε Τζούλια είναι ένα επιδερμικό γαργάλεμα –απάντησα– σαν το περπάτημα της μύγας πάνω στο πόδι ενός αλχημιστή την ώρα που εργάζεται… μπορείς να της δώσεις σημασία και να χάσεις τον ειρμό των σκέψεων σου, ή να την αψηφήσεις συνεχίζοντας το έργο σου.
Είναι απλά μια εκμεταλλεύτρια της λαγνείας μας για κλειδαρότρυπες, και Σειρήνα κάθε φιλοσοφικής διάθεσης όπως αυτή που προσπαθώ να αφυπνίσω τώρα δα.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αφήσουμε για λίγο τον θόρυβο από τις «μύγες» και ας ασχοληθούμε με τις νότες που πασχίζουν να βγούνε από τα βάθη της ψυχής μας! Δεν αξίζουν περισσότερο;
Related Posts
Tags
Share This
Όπως συμβαίνει επανειλημμένα, οι σχολιασμοί των αναρτήσεων μου γίνονται στο facebook παρά εδώ! Καθώς όμως τα σχόλια αυτά αξίζουν να κρατηθούν στον χρόνο, τα παραθέτω στην συνέχεια με την σειρά που έγιναν…
Vasilis Scheidt
Όσο απαισιόδοξο ή όσο "παρωχημένο" κι αν ακούγεται αυτό, θεωρώ πως το πνεύμα που συντρόφευε τον άνθρωπο μέχρι και τα τέλη του 20… See Moreου αιώνα, έχει πλέον εγκαταλείψει αυτό τον πλανήτη ή τουλάχιστον την ανθρωπότητα. Πνευματικά κάνουμε άλματα προς τα πίσω, κυριαρχούν μόνο τα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπου (φόβος, βία, οργή, ανεξέλεγκτες σεξουαλικές ορμές). Ο ερπετοειδής θριαμβεύει επί του νεοφλοιού, η εξέλιξη σταματάει. Να και μια εποχή που η αρχαία ρήση "νούς υγιής εν σώματι υγιή" διαψεύδεται τραγικά!
Ρέα Κουμπαρή
καλησπερα……ναι ετσι σκεφτομαουνα κι εγω μεχρι σημερα, που ηρθε στο βιβλιοπωλειο μια γυναικα και καταληξαμε μεσα απο την συζητηση σ αυτο οτι εκει παμε, κι ομως μου λεει, εχει φτασει η στιγμη που ο ανθρωπος θα περασει στην 4 διασταση……θα φτασει στην θεοποιησει…κι απο εκεινη την στιγμη προσπαθω να καταλαβω τι ενοουσαι μ αυτο….γιατι καμια καλυτερευση δεν βλεπω στην ανοθρωπινη εξελιξη αντιθετως πηραμε την κατω βολτα……..
George Ioannidis
Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω και με τους δυο! Καταρχήν, ποια εποχή ήταν εκείνη όπου ο άνθρωπος ήταν πνευματικός και καλύτερος; Έχουμε διαρκώς μια ιδανική εικόνα για το παρελθόν, κι όμως, η σκέψη μας εδώ είναι επιλεκτική!! Αν εξίσου επιλεκτικά σκεφτείτε και για την εποχή μας, θα δείτε πως ζούμε σε θαυμαστούς καιρούς από κάθε άποψη.
Από την άλλη μιλάτε για εξέλιξη: ασφαλώς και ο άνθρωπος θα εξελιχθεί, απλά η διαδικασία αυτή είναι αργή και απαιτεί χιλιάδες χρόνια, εκτός φυσικά και αν επιταχυνθεί μέσω της επιστήμης ή ενός άλλου εξωτερικού παράγοντα.
Και φυσικά όταν μιλάμε για μετά-άνθρωπο, έχουμε στον μυαλό μας μια πλήρη ψυχοφυσιολογική αλλαγή – κι όμως, η εξέλιξη δεν είναι πάντα θεαματική και ολική, αλλά μερική και ίσως αφανής στα μάτια των μη ειδικών. Γιατί λοιπόν η νέα γενιά ανθρώπων να μην βαδίζει ήδη ανάμεσα μας; Μπορεί να είναι μια ολόκληρη γενιά, ή απλά ένα άτομο…
Ρέα Κουμπαρή
εγω μιλαω για πνευματικη εξελιξη Γιωργο κι οχι τεχνολογικη……αν και πιστεω οτι και τεχνολογικα παλι υστερουμε των προγονων μας και μην με ρωτησεις γιατι……δεν μπορει ενα ατομο να θεωρηθει σαν πνευματικη εξελιξη….αν το πατουμε ετσι ήδη ηρθε κι εφυγε…..καλημερα.
George Ioannidis
Στο παραπάνω post μου, όταν αναφέρθηκα στο κομμάτι της εξέλιξης πουθενά δεν το περιόρισα στην τεχνολογία!
Vasilis Scheidt
Κι όμως Γιώργο, η μοναδική εξέλιξη που βλέπουμε είναι στην τεχνολογία. Πνευματικά, καλλιτεχνικά, δημιουργικά αν θες, το ανωτερο σημείο που φτάσαμε στην πρώτη δεκαετια του 21ου αιώνα είναι…τα reality. Κανένα καλλιτεχνικό, μουσικό, θεατρικό, λογοτεχνικό ή οποιουδήποτε παρεμφερούς πεδίου έκφραση δεν εξελίχθηκε.
Ο Κρόουλυ είχε πει: "H μέθοδος μας είναι η Επιστήμη (για να κατακτήσουμε…), ο στόχος μας η Θρησκεία". Κάποιοι πιστεύουν πως ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, σε ένα σκοτεινό προθάλαμο (ή εξαγνιστήριο-purgatory- αν θέλετε) και το επόμενο βήμα που θα γίνει θα είναι μια δυναμική εξοδος πρός ένα φωτεινό, νέο κόσμο. Αυτή η ελπίδα οφείλεται όμως στην τεχνολογική εξέλιξη! Σίγουρα, οι δυνατότητες που έχει πλέον η τεχνολογία μας κάνουν να οραματιζόμαστε έναν κόσμο ελεύθερο από βάρη όπως η εργασία ας πούμε ή απαλλαγμένο από ασθένειες, με μεγάλη παράταση ζωής.
Ποιό είναι το όραμα όμως; Μια βελτίωση των συνθηκών ζωής μας, ώστε να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε στις απολαύσεις μας χωρίς άγχος (και χωρίς τύψεις…).
Ναι, με την κατάλληλη τεχνολογία μπορούμε να γίνουμε θεοί! Θεοί χωρίς λυτρωτικό όραμα όμως, κατώτεροι θεοί ενός καταναλωτικού παράδεισου, που οι απολαύσεις είναι το κύριο ζητούμενο.
Που είναι η εξέλιξη εδώ Γιώργο;
Ρέα Κουμπαρή
εδω θα συμφωνησω μαζι σου Βασιλη……!!!
George Ioannidis
Καταρχήν για να έχουμε πλήρη αντίληψη ενός πράγματος, την μοναδικότητας ή της επίδρασης του, πρέπει να περάσει κάποιο διάστημα χρόνου. Ακόμη και τα μεγαλύτερα μυαλά στην εποχή τους συνήθως είναι παραγνωρισμένα. Μόνο μετά από κάποιο διάστημα κανείς αντιλαμβάνεται την ιδιαιτερότητα τους, και μνημονεύονται για την αξία τους.
Τώρα, όσον αφορά για το τι έχει να παρουσιάσει η τρέχουσα δεκαετία του 21ου αιώνα, αυτό εξαρτάτε από τα κριτήρια του καθένα μας. Εσύ βλέπεις μόνο reality, εγώ σ’ έναν πλανήτη των 7 δισεκατομμυρίων αδυνατώ να πιστέψω πως κανένας άλλος δεν έχει προσφέρει κάτι ουσιαστικό.
Ναι, ο όχλος καλύπτει με τον ρηχό του ενθουσιασμό βαθύτερες ανησυχίες και επιτεύγματα, έγκειται στο χέρι μας όμως να τα κάνουμε κομμάτι της ζωής μας. Λες πως η πνευματικότητα έχει πεθάνει – εγώ βλέπω παντού ευκαιρίες, σεμινάρια, συνέδρια… βλέπω προσπάθεια και δίψα για γνώση. Λες πως έχουμε εξελιχθεί μόνο τεχνολογικά, και ποιος σου είπε πως η τεχνολογία δεν θα είναι το εργαλείο με το οποίο θα έρθουμε ποιο κοντά στο θείο; Γιατί μέσω της τεχνολογίας να μην οξύνουμε τις αισθήσεις μας; να μην ενισχύσουμε τις ικανότητες μας και να πετύχουμε αυτό που τόσους αιώνες απλά λαχταράμε.
Να σου φέρω ένα παράδειγμα… μέσω της τεχνολογίας στείλαμε τον άνθρωπο στο διάστημα, ένας από αυτούς ήταν ο Edgar Mitchell ο οποίος βιώνοντας αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση άλλαξε την ζωή του και αποτέλεσε ένας από τους πρωτεργάτες του Ινστιτούτου Νοητικής Επιστήμης. Και όπως ίσως να ξέρεις, πρόκειται για ένα σύγχρονο κλάδο που οι έρευνες τους πάνω στην φύση του ανθρώπου όχι μόνο ξεκλειδώνουν πολλά μυστήρια, αλλά αλυσιδωτά επηρεάζουν την φιλοσοφία και την πνευματικότητα. Και αυτό φυσικά είναι μονάχα ένα μικρό δείγμα! Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς σήμερα που εργάζονται παντρεύοντας επιστήμη και εσωτερική αναζήτηση, έρευνες που γίνονται σ’ αυτούς του τομείς και θαυμαστά πορίσματα. Συνεπώς… μην περιμένεις πως ξαφνικά φωστήρες έρχονται με όλες τις απαντήσεις προκαλώντας τσουνάμια εξελικτικότητας. Ποτέ δεν έγινε αυτό, και για το άμεσο μέλλον δεν το βλέπω να συμβαίνει.
George Ioannidis
Και για να συνοψίσω τα παραπάνω: κάθε εποχή, μα κυριολεκτικά κάθε εποχή θεωρεί πως βρίσκεται σε μια περίοδο κρίσεων, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Το ίδιο και εμείς σήμερα.
Αντί λοιπόν να μοιρολατρούμε «περασμένα» μεγαλεία, είναι προτιμότερο ο καθένας από εμάς, όσο μπορεί (και κάτι παραπάνω) να γίνει αυτό το κάτι ξεχωριστό… να γίνουμε ζωντανές αποδείξεις πως η πνευματικότητα δεν έχει σβήσει. Το να βρίσκεις εμπόδια παντού είναι το μόνο εύκολο, αν μια μέρα θα μας θυμούνται όμως, είναι όχι για αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε, αλλά αυτά που έχουμε κάνει!
Vasilis Scheidt
To είχα υποψιαστεί πως θα ακουστώ παρωχημένος και παρελθολάγνος, όμως το μυαλό μου δεν τριγύριζε στα "στέκια τα παλιά".
Η σημερινή εποχή είναι όντως δύσκολη, είναι στα αλήθεια σκοτεινή. Σε παρόμοιες εποχές στο παρελθόν, μια "επανάσταση" έφερνε τα πάνω κάτω και αυτό είχα σαν μπούσουλα στην κριτική μου. "Μυρίζει" η επανάσταση και δεν αγνοώ τις φωνές που έρχονται από το περιθώριο (π.χ. Zeitgeist), όμως, αυτές οι μικρές εστίες, παρά την δυνατότητα πλέον λόγω της τεχνολογίας να εξαπλώνονται παντού, εξατμίζονται σχεδόν εν τη γενέση τους, γιατί είναι υπερβολικά πολλές, με αποτέλεσμα ο "απαίδευτος νους" να χάνεται σε χιλιάδες θεωρίες και στο τέλος, υπό το βάρος της αμείλικτης ζωής τα παρατάει και κάνει αυτό που τον προτρέπει το ένστικτο του. Προσπαθεί να επιβιώσει.
Συμφωνώ πως στο μέλλον ο άνθρωπος θα εξελιχθεί σαν είδος. Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου Εξτροπιστή, εν τούτοις είμαι υπέρμαχος της βελτίωσης μας σαν είδος με την βοήθεια της τεχνολογίας. Ισχυρότερος εγκέφαλος, δυνατότερο σώμα, ακόμα και προσαρμογή σε ακραία περιβάλλοντα (αυτό είναι προτεραιότητα για την εξερεύνηση και αποίκιση του διαστήματος), είναι ήδη σχεδόν εφικτά.
Το δυστυχές όμως είναι πως αυτή η αλλαγή θα πάρει πολλά χρόνια και στο μεσοδιάστημα, όλη η σοφία που κληρονομήσαμε από το παρελθόν, θα σβηστεί σαν ίχνη στο χιόνι. Ήδη συμβαίνει αυτό…
Nikolaos Koumartzis
Θα συμφωνήσω μερικώς τόσο με τον Βασίλη όσο και με τον Γιώργο, όμως ως προς την αισιοδοξία είμαι με τον δεύτερο και ίσως ακόμα περισσότερο θετικός για το μέλλον μας.
Πιστεύω ότι αν γίνει ένας διαχωρισμός θα βρείτε και το σημείο στο οποίο συμφωνείτε. Από τη μία έχουμε τον μέσο άνθρωπο (τη "μάζα" όπως υποτιμητικά την ονομάζουν κάποιοι) και από την άλλη την κοινότητα των "φωτισμένων" ανθρώπων που εργάζονται για την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.
Για τον μέσο άνθρωπο όντως είναι δύσκολοι οι καιροί, τόσο σε επίπεδο καθημερινής επιβίωσης (που θα χειροτερέψει ακόμα περισσότερο για τη χώρα μας και αρκετά ακόμα έθνη) όσο και παιδείας. Έχουμε το εξής παράδοξο εδώ: ενώ ζούμε σε μία εποχή που ένα μεγάλο μέρος του ανθρώπινου είδους έχει πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και γνώση (για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας), τελικά καταλήγουμε να μην εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία που μας δίνετε γιατί δεν έχουμε την ιδιαίτερη παιδεία που χρειάζετε για να το κάνουμε. Εδώ μπλέκουν πολλές μεταβλητές: πολιτική βούληση, εκπαιδευτικό σύστημα, παγκόσμιο παρασκήνιο, γεωπολιτικές καταστάσεις κ.ά. Με λίγα λόγια είναι μία συζήτηση που δεν ενδείκνυται γι' αυτόν τον χώρο.
Η κατάσταση αυτή όμως επικρατούσε σχεδόν πάντα στην προεία του ανθρώπου: άλλοτε δεν είχαμε αρκετή κριτική σκέψη λόγω μη πρόσβασης στην παιδεία (παρελθόν), πλέον έχουμε πρόσβαση στη γνώση όμως δεν προσφέρεται η ορθή παιδεία για να την εκμεταλλευτούμε (σήμερα). Δεν πιστεύω δηλαδή ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά σήμερα σε σχέση με το παρελθόν όταν μιλάμε για τον μέσο άνθρωπο, αν και η παγκοσμιοποίηση της γνώσης (άμεση πρόσβαση σε χιλιάδες πηγές) μας δίνει την ευκαιρία μέσω προσωπικής εργασίας να εξελιχθούμε κατ' αρχήν ατομικά.
Nikolaos Koumartzis
Περνώντας τώρα στην αντιπέρα όχθη, αυτή των "φωτισμένων" εκπροσώπων του είδους μας πιστεύω ότι ζούμε σε μία πραγματικά θαυμαστή εποχή. Απλά ο μέσος άνθρωπος έχει ξεχάσει να αναγνωρίζει το θαύμα και δεν μιλάω καθόλου μεταφορικά.
Για παράδειγμα, παλαιότερα αν ένας παράλυτος περπατούσε ο μέσος άνθρωπος το θεωρούσε θαύμα (και ας μην γινόταν στην πραγματικότητα, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι πλέον). Σήμερα όμως, ενώ αυτό γίνεται δίχως καμία αμφιβολία πραγματικότητα, δεν μας προξενεί πλέον τον θαυμασμό. Γιατί; Κάντε μία περιήγηση στο διαδίκτυο και αναζητήστε την έρευνα του Dr. Philip Kennedy που μέσω τις νευροεπιστήμης δίνει ελπίδα και λόγο ύπαρξης σε πλήρως παράλυτους ανθρώπους (παλαιότερα απλά θα τους θεωρούσαμε νεκρούς), στις έρευνες των Dr. Miguel Nicolelis, John Chapin και Jose Delgado που κάνουν επιστημονική (και θαυμαστή) πραγματικότητα φαινόμενα όπως η τηλεκίνηση και η τηλεπάθεια με ιατρικές πλέον εφαρμογές και ούτω καθεξής.
Αν δεν είναι αυτός θαυμαστός κόσμος, τότε ποιος είναι; Συνεχίστε την αναζήτηση σας με την έρευνα (με κρατική χρηματοδότηση παρακαλώ) του Dr. Markram (στην Ελβετία) και το περίφυμο Blue Brain Project που ακαδημαϊκά μιλώντας θα ξεκλειδώσει το μυστήριο του ανθρώπινου εγκεφάλου (πως λειτουργεί, τι δυνατότητες έχει κ.λπ.) και θα αγγίξει για πρώτη φορά επιστημονικά το all-time holy grail της ανθρωπότητας: την επίτευξη της αθανασίας μέσω της απεξάρτησης της ανθρώπινης συνείδησης από κάθε τι βιολογικό και άρα φθαρτό.
Και όλα αυτά δεν είναι θεωρίες, είναι πράξη και γίνονται αυτή τη στιγμή σε πλήθος πανεπιστημίων και ανεξάρτητων ερευνητικών ινστιτούτων σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Κίνα κ.ά.
Στα παραπάνω προσθέστε το άκρως μυστηριακό και "μαγικό" πεδίο της κβαντικής μηχανικής που ανατρέπει θεμελιώδεις νόμους αιώνων. Πότε ξανά στην ανθρώπινη ιστορία μία επιστήμη χιλίων και πλέον ετών ανατρέπεται σε τέτοιο βαθμό; Αναζητήστε το "μαγικό" φαινόμενο του quantum entaglement ή του quantum teleportation… αν δεν είναι αυτά σημάδια θαυμαστών καιρών, τότε τι; …
Nikolaos Koumartzis
Έχουμε εισέλθει σε μία εποχή ραγδαίων επιστημονικών εξελίξεων, έχει αρχίσει η μετάβαση από έναν κόσμο αιτιότητας ("αν γίνει αυτό, τότε θα έχουμε αυτό το αποτέλεσμα) σε έναν κόσμο πιθανοτήτων μετατρέποντας πλέον αρκετούς "στήρους" επιστήμονες σε σύγχρονους φιλοσόφους. Έχουμε στην πράξη πάντρεμα επιστήμης και φιλοσοφίας, για πρώτη φορά στα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας. Προσοχή, δεν μιλάμε για πράγματα που θα έρθουν στο μέλλον, αλλά για εξελίξεις που γίνονται τώρα ή έχουν ήδη γίνει.
Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί χώρο για μελλοντολογικές προβλέψεις και θεωρίες που δεν συγκρίνονται με αυτές του παρελθόντος (παλιά μιλούσαν για θαυμαστές εξελίξεις που έρθουν στο μέλλον, όταν όμως ζεις θαυμαστικές εξελίξεις τότε οι θεωρίες σου θα είναι ακόμα πιο προχωρημένες). Αν έχετε ανάγκη από θεολογικά μοντέλα στη σύγχρονη κοινωνία, ψάξτε τον Dr. Amit Goswami και την αναζήτηση του Θεού που επιδιώκει μέσω της επιστήμης.
Και για να καταλήξω, ζούμε πραγματικά σε μία θαυμαστή εποχή: θαύμαστα πράγματα συμβαίνουν σε επίπεδο εφαρμογών, θαυμαστές έρευνες δημιουργούν άκρως δικαιολογημένη αισιοδοξία για το σήμερα και νέες προχωρημένες θαυμαστές θεωρίες υπαινίσσονται ένα μέλλον τουλάχιστον θετικό. Το μόνο που ευελπιστώ είναι όλο και περισσότεροι άνθρωποι να ψάξουν και να έρθουν σε επαφή με όλα αυτά. Στο χέρι μας είναι, οι περισσότεροι μας έχουμε πρόσβαση σε αμέτρητες πηγές πληροφοριών χάρη στην παγκοσμιοποίηση και το διαδίκτυο. Αν δεν το κάνουμε είναι ευθύνη δική μας, αποτέλεσμα της νωχελικότητας και του ωχ-αδερφισμού που είναι γνώριμα όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των Ελλήνων.
Υ.Γ.: Και για να μην παρεξηγηθώ, κάθε τεχνολογική εξέλιξη έχει δύο πλευρές: τη φωτεινή και την σκοτεινή. Άλλωστε, όπως είχε πει ο βομβιστής Unabomber (Dr. Theodore Kaczynski, πλέον στη φυλακή) δεν γίνεται να απομακρύνεις τα αρνητικά και να κρατήσεις τα θετικά μίας νέας τεχνολογίας.
Vasilis Scheidt
Αρκετά πειστική η επιχειρηματολογία σου Νίκο και διαβάζοντας τα προσεχτικά βλέπω πως στα περισσότερα σημεία συγκλίνει η σκέψη μας.
Ποτέ δεν αρνήθηκα πως είμαι φan της τεχνολογίας, ούτε αρνήθηκα πως δεν έχω κανένα πρόβλημα απολύτως με την "τεχνητή βελτίωση" του είδους μας. Σε αυτό που είμαι σκεπτικιστής είναι στο κατά πόσον αυτή η τεχνολογία θα χρησιμοποιηθεί με σοφία και γνώμονα την απελευθερωση του ανθρώπου από τα φθαρτά δεσμά του (όπως αναφέρεις κι εσυ πιό πάνω) ή την οριστική σκλαβιά του…
Και αυτό που μετά λύπης μου διαπιστώνω πρός το παρόν είναι το δεύτερο. Σαφώς και υπάρχουν λαμπρά μυαλά και φωτισμένα άτομα, ίσως περσσότερα απότέ, χάρη ακριβώς στην χρήση της τεχνολογίας και την "απελευθέρωση της πληροφορίας". Όμως και οι σκλαβωμένοι έιναι περισσότεροι από ποτέ. Και η πλάκα είναι πως νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, ακριβώς επειδή διαθέτουν την τεχνολογία και την 'ελεύθερη πληροφορία" με το μέρος τους.
Είναι όμως έτσι; Εμείς ελέγχουμε την τεχνολογία η η τεχνολογία εμάς;
Όσο ρητορικό κι αν φαίνεται αυτό το ερώτημα έχει μια πολύ ισχυρή ρεαλιστική βάση. Σκέψου λοιπόν ένα σενάριο. Ξαφνικά, την επόμενη μέρα, δεν υπάρχει τίποτα που να λειτουργει! Ούτε τα τηλέφωνα, ούτε τα κομπιούτερ, ούτε οι τηλεοράσεις, ούτε τα ραδιόφωνα, ούτε ο φουρνος μικροκυμάτων ή το πλυντήριο. Ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό κύμα ακτινοβολιών από τον ήλιο δημιουργεί παγκόσμιο μπλακ αουτ και τα πάντα σταματούν να λειτουργούν. Το σενάριο που έχει προταθεί είναι πως ο πλανήτης θα γυρίσει πολύ απλά στην λίθινη εποχή. Χμμμ, αυτό θα ήταν μάλλον πισωγύρισμα, έτσι;
George Ioannidis
Η σχέση της ανθρωπότητας (σαν σύνολο) με την τεχνολογία, είναι η ίδια ακριβώς με το φαγητό! Άλλοι διαθέτουν άφθονο και είναι εξαρτημένοι και υπέρβαροι, άλλοι διαθέτουν άφθονο αλλά απέχουν και διατηρούν την φόρμα τους, και κάποιοι άλλοι δεν γνωρίζουν καν πως υπάρχουν υπεραγορές!
Όσον αφορά το ποιος ελέγχει ποιον… το σωστό ερώτημα είναι αν εμείς πρώτα γνωρίζουμε τον εαυτό μας για να ελέγξουμε στην συνέχεια την τεχνολογία; Όσο μεγαλώνει το επίπεδο της αυτογνωσίας και της συνειδητότητας, τόσο πιστεύω αυξάνονται και οι δυνατότητες ελέγχου. Κανείς όμως δεν γεννιέται γνωρίζοντας τον εαυτό του, είναι κάτι που θα πρέπει να κατακτηθεί μετά από πολυετή εργασία, γι΄ αυτό και δεν θα πρέπει να περιμένουμε πως μπορεί να υπάρχει μια κοινωνία σοφών όπου όλοι και όλα θα λειτουργούν ιδεατά!
Κατά συνέπεια, αποφεύγω προσωπικά τις ομαδοποιήσεις όσο ελκυστικές για την σκέψη μας και αν είναι. Ως εκ τούτου, αν με κάποιο τρόπο χάναμε την τεχνολογία μας, η «επιστροφή» στην Λίθινη Εποχή θα είναι μεν αναπόφευκτη, αλλά θα οφείλεται στο σοκ, στο ψυχολογικό πανικό που θα προκαλέσει μια τέτοια αλλαγή… ασφαλώς θα εκδηλωθεί και το ανάλογο στερητικό σύνδρομο, αλλά και πάλι ο άνθρωπος αυτής της «νέας Λίθινης Εποχής» δεν θα είναι ο ίδιος με τον πρόγονο του, γιατί θα κουβαλάει την γνώση όλων εκείνων που κατέκτησε πριν την καταστροφή!
Το μυστικό λοιπόν είναι πιστεύω ο τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων: διάλεξε τον πανικό και τα ένστικτα και ο κόσμος γίνεται ένα σκληρό γήπεδο αντιθέσεων. Διάλεξε την ψυχραιμία και την λογική και τα πράγματα μπορούν να στραφούν υπέρ.
Σήμερα τα πράγματα (στην Ελλάδα μας αλλά και στον κόσμο γενικότερα) είναι δύσκολα, ίσως πιο δύσκολα σε κάποιους τομείς από ότι άλλοτε. Όμως κάθε περίοδος έχει τους δικούς της βαθμούς δυσκολίας. Αλλά και πάλι, ακόμη και όταν τον πλανήτη ολόκληρο τον σκεπάζει το σκοτάδι της απόγνωσης, έγκειται στον καθένα από εμάς να ανάψουμε ένα μικρό κεράκι ελπίδας. Γιατί το φως έχει την τάση να ξεχωρίζει μέσα στο σκοτάδι, και ότι διαφέρει μεταδίδεται…