Υπό το Φιλοσοφικό Πρίσμα της Μηχανής

21/09/09 by arpokratis

Αν ο άνθρωπος είναι εικόνα του Πλάστη, τότε η κτίση του ανθρώπου, το κληροδότημα του είδους μας ποιο μπορεί να είναι; Φοβόμαστε τους μηχανικούς απογόνους μας ίσως γιατί σ’ αυτούς προβάλουμε την δική μας ψυχρή persona με την οποία ζούμε την καθημερινότητα μας.
Κι όμως, ένα πρωτόγονο ρομπότ που είναι προγραμματισμένο να υπακούει στις βασικές εντολές του προγραμματιστή του δεν διαφέρει σε τίποτα με έναν εξελιγμένο άνθρωπο που είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους βασικούς κανόνες της κοινωνίας του.
Μήπως είναι η σάρκα που κάνει την διαφορά ή αυτό είναι απλά το πρόσκαιρο ένδυμα;
Μήπως είναι η συνείδηση που κάνει την διαφορά ή είναι απλά ένας υπερπολύπλοκος επεξεργαστής;
Μήπως είναι κάποιο μεταφυσικό στοιχείο που κάνει την διαφορά ή οι μυστικιστικές μας εμπειρίες είναι απλά παράγωγα του εξελιγμένου μυαλού μας;
Ίσως, ποιος ξέρει αληθινά, να έρθει η ημέρα που οι άνθρωποι μέσω των μη οργανικών παιδιών τους να ανακαλύψουν μια νέα πτυχή του σύμπαντος έξω και πέρα από τα όρια του Παραδείσου και της Κόλασης.