Ένα Τεκτονικό Αίνιγμα
Εργάζομαι εντατικά αυτή την περίοδο για ένα νέο συλλογικό έργο που θα αφορά την άγνωστη ιστορία και τα μεγάλα μυστήρια του Ελευθεροτεκτονισμού, με αποτέλεσμα να έρχομαι σε επαφή με μια σειρά από ενδιαφέροντα κείμενα, παράξενα βιβλία, και σημαντικούς ανθρώπους.
Καθόλη την διάρκεια αυτής της έρευνας λοιπόν, συνάντησα πολλά ασυνήθιστα, ξεχωρίζει όμως η εν λόγω εικόνα: Πρόκειται για μια γκραβούρα εποχής που έφτασε στα χέρια μου διαβάζοντας το Freemasonry and the Hidden Goddess (2008) του William Bond. Δυστυχώς δεν γνωρίζω την ημερομηνία σχεδιασμού της, κρίνοντας όμως από την αισθητική και την ενδυμασία των παρευρισκομένων, μοιάζει να προέρχεται από γαλλικό βιβλίο του 18ου αιώνα.
Αναμφίβολα, το πιο ενδιαφέρον σημείο (και κάπως μυστηριώδης) είναι η επαφή μακρόκοσμου-μικρόκοσμου που τελούν οι τέκτονες μέσω ενός καθρέπτη!
Πρόκειται άραγε για μια séance όπως υπονοεί ο Bond ή θα πρέπει να αναζητήσουμε περισσότερο νεοπλατωνικές μεθόδους ερμηνείας όσον αφορά την έννοια της προβολής. Σε μια συζήτηση με έναν καλό φίλο τέκτονα πάνω στο γρίφο που παρουσιάζει αυτή η εικόνα, μου ανάφερε μονάχα πως «σε αυτή την εικόνα αυτό που βλέπεις είναι κατοπτρικό- ανάποδο. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα πολλοί ερμητιστές και επίγονοι αυτών κυρίως από Γαλλία, Γερμανία και Κάτω Χώρες συνήθιζαν να κάνουν τις εικόνες τους με αυτόν τον τρόπο, ανάποδα. Ίσως για να μπέρδευαν αυτούς που τις έβλεπαν χωρίς να γνωρίζουν».
Αν κάποιος αναγνώστης μπορεί να προσφέρει κάτι περισσότερο στην έρευνα μου, θα ήμουν υπόχρεος!
Για όσους ενδιαφέρονται πάντως για την ιστορία και τον ρόλο που έχουν οι καθρέπτες στην μαγεία, υπάρχει το εξαιρετικό βιβλίο του Donald Tyson, How to Make and Use a Magic Mirror (1995).
Related Posts
Tags
Share This
Εξετάζοντας περαιτέρω την βιβλιοθήκη μου πάνω στο θέμα, ανακάλυψα στο βιβλίο του W. Kirk MacNulty, Freemasonry (2006), πως η εν λόγω εικόνα τυπώθηκε το 1791 στην Βιέννη, στο βιβλίο Der Verklarte Freimaurer!
Ίσως αυτό να βοηθήσει… η επιγραφή γράφει Et lux in tenebris lucet et tenebrae eam non conprehenderunt που σημαίνει «Το φως αυτό έλαμψε μέσα στου κόσμου το σκοτάδι, μα το σκοτάδι δεν το δέχτηκε» Ιωάννης, 1: 5
Το Lux e Tenebris (δηλ. φως από το σκότος) όντως ανήκει στα μοτό που χρησιμοποιεί ο τεκτονισμός του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου και χρησιμοποιείται με αυτήν την φράση όχι με την ολοκληρωμένη μορφή του όπως την παραθέτεις, καθώς αυτό δεν συμβαδίζει με το βαθύτερο νοημά που θέλει να μεταφέρει..
Σχετικά πάντα με την επιγραφή… «et lux in tenebris lucet et tenebrae eam non conprehenderunt» ή «καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» – τα βιβλικά σχόλια εδώ ίσως έχουν ενδιαφέρον – http://bible.cc/john/1-5.htm
σχόλιο από Facebook
Περιπλανώμενος Μασώνος
ΞΑΝΑΚΟΙΤΑ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΤΙΝΙΚΑ.ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΟΜΙΖΩ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΑΠΟΡΙΨΗΣ/ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ – ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ …
«et lux in tenebris lucet et tenebrae eam non conprehenderunt» ή «καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» – τα βιβλικά σχόλια εδώ ίσως έχουν ενδιαφέρον – http://bible.cc/john/1-5.htm
σχόλιο από Facebook
Angelos Bavellas
Να εμπλακω στην συζητηση και να ερωτησω θυματε η γνωριζει ΠΡΟΒΟΛΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ??? δηλαδή την Γεωμετρική αποτύπωση ενός αντικειμενου σε 4 διαστασεις ???? Ισως σας βοηθήσει στην αποκρυπτογραφηση του Πίνακα Χάραξης του Α’ Βαθμού !!!!!!
σχόλιο από Facebook
Panayiotis Contosfyris
19 αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς, ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. 20 πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· 21 ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα
δεν ξέρω αν μπορεί να έχει σχέση η προβολική γεωμετρία, γιατι ο Ιωάννης Πονσελέ που την εθεμελίωσε γεννήθηκε αργότερα (1788) ενώ η γκραβούρα τυπώθηκε το 1791. Κατά την Προβολική Γεωμετρία οι γεωμετρικές ιδιότητες, διατηρούνται στην κεντρική ή προοπτική προβολή και την επίπεδο τομή.
Οι βασικές αυτές μέθοδοι αποτελούν την γενικευμένη χρήση της προοπτικής και των επιπέδων τομών,την μελέτη των διαφόρων γεωμετρικών μετασχηματισμών και την συστηματική εισαγωγή του απείρου και των φανταστικών. Οπότε δεν είναι απεικόνηση σε 4 διαστάσεις., όπως αναφέρθηκε. Η Βικιπαίδεια λέει ,Η Παραστατική Γεωμετρία αποτελεί κλάδο των εφαρμοσμένων Μαθηματικών που σκοπό έχει τη γραφική επίλυση (με κανόνα και διαβήτη) προβλημάτων που ανάγονται σε στερεά σχήματα. Ακολουθεί την εξής μέθοδο: αντικαθιστά τα στερεά σχήματα με τις προβολές τους σε δύο ή τρία επίπεδα, καλούμενα προβολικά, εις τρόπον ώστε, αναγόμενα στο χώρο, να χρησιμοποιούνται επ΄ αυτών γνωστές γραφικές μέθοδοι.
Από καθαρή μαθηματική άποψη η παραστατική γεωμετρία δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αντίθετα όμως είναι πάρα πολύ χρήσιμη αφού αποτελεί τη βάση όλων των τεχνικών σχεδιάσεων ιδιαίτερα στην αρχιτεκτονική, μηχανολογία, ναυπηγική και αεροναυπηγική.
Πολύ πιθανόν να σχετίζεται με τον καθρέφτη. Αλλά τι ρόλο παίζει ο καθρέπτης? Την αιτία της πίστης αυτής θα μπορούσαμε να την αναζητήσουμε στην ιδιότητα του καθρέφτη (όπως και της ήρεμης επιφάνειας του νερού) να αντανακλά τη μορφή του καθρεφτιζόμενου αντικειμένου και προσώπου.
Αυτή η προβολή του προσώπου έξω από τον εαυτό του προκαλεί εντύπωση στην αρχαϊκή σκέψη, που φαντάζεται ότι στο είδωλο αυτό και στο άλλο εγώ βρίσκεται σωματοποιημένο αυτό που χάνεται με τον θάνατο ή την απουσία. Γι’ αυτό άλλωστε ασκήθηκε η κατοπτρομαντεία, κατά την οποία πιστεύεται ότι μπορεί κανείς να καλέσει και να δει τη ψυχή ενός πεθαμένου ή απόντος προσώπου.
Στην πίστη αυτή βασίζεται γράφει ο Frazer μιλώντας για “τους κινδύνους της ψυχής”. το γεγονός ότι σε πάρα πολλούς τόπους αποφεύγουν να δουν το είδωλο τους στο νερό ή στον καθρέφτη, από φόβο μήπως η δύναμη τους φύγει από τους ίδιους και πάει στο είδωλο τους.” Ισως εδώ έχει την αφετηρία της η ιστορία για τον όμορφο Νάρκισσο, που χάθηκε και πέθανε γιατί είδε την εικόνα του να αντανακλάται στο νερό.
Μπορούμε ακόμα να εξηγήσουμε τώρα το πολύ διαδεδομένο έθιμο να
σκεπάζουν τους καθρέφτες ή να τους γυρίζουν προς την μεριά του τοίχου, μόλις κάποιος πεθάνει στο σπίτι. Φοβούνται, μήπως αρπάξει την ψυχή, που προβάλλεται έξω από το σώμα με την αντανάκλαση της στον καθρέφτη, η σκιά του πεθαμένου, ο οποίος, σύμφωνα με κοινή πίστη, περιφέρεται στο σπίτι (…). Οπωσδήποτε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις φανερώνεται η εντυπωσιακά μεγάλη “απορροφητική “δύναμη του καθρέφτη.
σχόλιο από Facebook
Περιπλανώμενος Μασώνος
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΚΡΑΒΟΥΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ- ΤΟ ΞΕΦΥΛΛΙΣΑ- Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟ-ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΜΑΘΕΙΣ … 🙂 🙂 🙂 http://www.bsb-muenchen-digital.de/~web/web1044/bsb10446636/images/index.html?l=en&digID=bsb10446636&pimage=00007&v=100&nav=0
Αγαπητέ Κύριε Ιωαννίδη,
Σας αποστέλλω τούτη την επιστολή με την παράκληση όμως να διατηρηθεί η ανωνυμία μου. Σας ευχαριστώ.
Αντικρίζοντας την γκραβούρα έχω μια άλλη ερμηνευτική εντύπωσης που δημιουργείται στον νου μου, μια εντύπωσης δια μέσου της οποίας θα δοθεί ένας άλλος αποσυμβολισμός. Τους γινγνώσκοντες τα τεκτονικά τους προτρέπω με θέρμη να ενθυμηθούν τον μύθο του Ζωροβάβελ… ο Παντεπόπτης οφθαλμός φωτίζει τα ύδατα, τα αστρικά ύδατα τα οποία ως είναι φυσικό για την εποχή δια την οποίαν ομιλούμε περιγράφονται από το καλλιτεχνικό πινέλο ως καθρέπτης και αυτά αντανακλούν το φως στον ναό του Σολομώντα, τον Ναό της Ιερουσαλήμ για την οποία ο Ιππότης δίδει όρκο βαρύ να επιστρέψει εις αυτήν πολεμώντας και να κτίσει το Θείο και Μεγαλόπρεπο Ναό της. Δεν νομίζω ότι είναι τίποτε άλλο πέραν αυτού. Επι του Ποταμού Βαβυλώνος εκεί καθίσαμε και εκλάυσαμεν….
Μ.Τ.Τ.Α.Α. Αd.: Ανώνυμος
σχόλιο από το Facebook
Panayiotis Contosfyris
Καλησπέρα,παίρνοντας αφορμή την κουβέντα που έγινε σχετικά με την εικόνα του bond, σου παραθέτω 3 άλλες μαζί με κάποια σχόλια που έκανα, και που ίσως μπορούν να σε βοηθήσουν.
Η πρώτη εικόνα είναι από το Ars vitraria experimentals, του Johann Kunckel, Νυρεμβέργη 1744.
Στις αρχές του 17ου αι. η υποδοχή της καρτεσιανής θεωρίας των σωματιδίων ‘εδειξε πως συντελούνταν μια μετ’αβαση από την οργανιική κατανόηση της φύσης σε μιαν άλλη, μηχανική και μαθηματική. Οι χυμικοί του εργαστηρίου και οι οπαδοί της παραδοσιακής αλχημείας, που τώρα χλευάζονταν ως φανατικοί παρακελσιανοί αποδεικνύονται ολοένα και πιο ασυμφιλίωτοι αντίπαλοι, όπωε δείχνει το χαρακτικό. Αριστερά η experimentia μέσα από το φακό της Λογικής περνά ο ήλιος της Αληθείας και ανάβει το φως της φύσεως της, δεξιά ο “παραλογισμός” και η σεληνιακή φαντασίωση που περιπλανιούνται στο σκότος της μωρίας.
η 2η είναι του A. Kircher, Ars magna lucis, Rome 1665.
Εδώ το φως και η σκιά- ο δικέφαλος αετός των Αψβούργων- κυβερνιούνται από τον ήλιο (Απόλλωνα) ενώ τα χρώματα- το παγώνι- από τη σελήνη (Αρτεμη) Οι φωτεινές ακτίνες είναι βαθμοί γνώσης όπου ‘οτι γίνεται αντιληπτό μέσω των αισθήσεων, με τη πλατωνική έννοια. Φτάνει να γίνει μια αχνή αντανάκλαση του θείου φωτός μέσα στο σκοτεινό σπήλαιο του σώματος.
η 3η είναι του J. Bohme, Theosophische Wercke, Amsterdam 1682.