Confessiones

14/09/09 by arpokratis

Παρέλαβα δυο εξαίρετα βιβλία που πιστεύω θα βοηθήσουν τις εργασίες μου αυτή την περίοδο. Πρόκειται για το Initiation in the Aeon of the Child του J. Daniel Gunther και το Ascensions on High in Jewish Mysticism του Moshe Idel. Και τα δυο ασχολούνται με το θέμα της εξέλιξης, το πρώτο περιγράφει το πέρασμα της ανθρωπότητας στην Εποχή του Ώρου έτσι όπως την προφήτευσε το Liber Al, ενώ το δεύτερο περιγράφει τον ρόλο που έχουν οι πυλώνες, οι γραμμές και οι σκάλες στον μυστικισμό της Καμπάλα των Ιουδαίων.
Είτε συλλογικά, είτε ατομικά, η σπίθα ή αν προτιμάτε ο πόθος της εξέλιξης διαποτίζει τα πάντα, και όπως έχουν αποδείξει αρκετοί συγγραφείς (Woodman, Azenath, Hine κ.α.) η ίδια αυτή ορμή μπορεί να εκφραστεί δημιουργικά και μέσα από την Μυθολογία Κθούλου!
Συνεχίζω να συναντώ βέβαια πολλά άτομα που αντιλαμβάνονται διπολικά την μαγική πλευρά του Mythos ορίζοντας του Παλαιούς σαν κάτι το κακό. Δεν τους παρεξηγώ! Η δική μου οπτική άλλωστε, διαφέρει ριζικά από την Νταρλεθική κοσμολογία των αντιτιθέμενων συμπαντικών παρατάξεων. Ερευνώντας την μαγική ιστορία των διαφορετικών σχολών σκέψης, δανείζομαι τα κατάλληλα στοιχεία έτσι ώστε να οικοδομήσω μια λειτουργική μεταφυσική αντίληψη που να βασίζετε στα Χαοτικά αξιώματα, ενώ συνάμα περιλαμβάνει τους όρους του Mythos.
Έπειτα, η ίδια η φύση του Chaos Magic δεν αποδέχεται κάποια αυθεντικότητα ούτε οποιαδήποτε έννοια αντικειμενισμού στο σύμπαν μας. Η Μαγεία του Χάους δεν είναι κάποιο «μαγικό σύστημα», αλλά χρησιμοποιεί άλλα συστήματα (είναι δηλαδή μετασύστημα) και ενθαρρύνει τους χρήστες της να κατασκευάσουν τα δικά τους, δίνοντας στην μαγεία μια πραγματική μεταμοντέρνα απόχρωση.
Μονάχα αυτή η οπτική πιστεύω μπορεί να απαντήσει αξιόπιστα γιατί υπάρχουν τόσες διαφορετικές μα και λειτουργικές σχολές μαγείας και μυστικισμού καθόλι την ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει μια αλήθεια, παρά μόνο η αβεβαιότητα! Και ίσως σ’ αυτό το χαοτικό σύστημα πραγματικότητας να μην υφίσταται κανένας υπερ-νους που να έχει πλήρη αίσθηση του αληθινού. Αλλά και αν υπάρχει, αυτός θα πρέπει να είναι Μαύρος, δηλαδή αφανής, ακατονόμαστος και απροσπέλαστος.
Είδωλο αυτής της πραγματικότητας είναι ίσως ο Αζαθώθ, που στέκει στον πυρήνα όλων των πραγμάτων, άβουλος και τυφλός να δημιουργεί και να εξοντώνει με την μουσική του όπως ο σκοτεινός Πάνας που χορεύοντας με τον αυλό του παρασέρνει μαζί τα πνεύματα και τις δυνάμεις του αρχέγονου δάσους.
Οι Μεγάλοι Παλαιοί –προτιμώ αυτό τον όρο αν και η ονομασία Εξώτεροι Θεοί δεν είναι λάθος– είναι οι δυναμικές έννοιες που υπήρχαν πριν από κάθε πράγμα. Η λατρεία τους συνεπώς δεν μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή του ανθρώπου παρά μόνο στην διάλυση της ψευδο-persona που σχημάτισε για να προφυλάξει την μικρή του συνείδηση από την πραγματική γεωμετρία του κόσμου!
Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος του συντονισμού με το ρεύμα του Νεκρονομικόν: η εσωτερική διάσπαση, η τρέλα που γεννάτε όταν ο προσκολλημένος άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει το μέγεθος του μεγαλείου που κρύβει!
Είμαστε όμως εν δυνάμει θεοί; Νομίζω πως όχι! Πιστεύω πως είμαστε απλά εικόνες θεών. Ίσως κάποιοι από εμάς, μια χούφτα ελάχιστοι και ευλογημένοι θα μπορούν ή ήδη το έχουν κάνει, να “αλλάξουν”. Να γίνουν Φωτεινοί (Shinning One) όπως ο Ενώχ μεταστοιχειώθηκε στον άγγελο Μετάτρον. Δεν μπορώ να μιλήσω όμως για περισσότερες υποθέσεις (μου αρέσουν άλλωστε τα απτά πράγματα)… ίσως στην τελική, όλα αυτά να είναι απλά λειτουργικά ψέματα. Ποιος ξέρει… μπορεί το ύστατο πεδίο του αληθινού να μεταβάλετε διαρκώς τροποποιώντας ακόμη και την ίδια του την δομή! Ίσως ο σκοτεινός Ηράκλειτος να είχε δίκιο… όπως και να έχει, εγώ συνεχίζω να αναζητώ μέσα στα περίεργα βιβλία μαγείας και εσωτερισμού εκείνα τα μοτίβα που θα μπορούσαν να υποδείξουν κοσμικές παραδοξότητες ικανές να σχηματίσουν ένα λειτουργικό λαβκραφτικό σύστημα μεταφυσικής σκέψης και πρακτικής. Συνδράμω έτσι και εγώ στο ακόμη μεγαλύτερο ρεύμα που πλημμυρίζει αυτή την στιγμή ολόκληρο τον πλανήτη με έννοιες transhumanism…
Στα έμμεσα σχέδια μου –και μαζί με την πολύτιμη βοήθεια του καλού φίλου Φίλιππου Αϊβαζή– θέλω να εκδώσω ένα βιβλίο με έργα του A. O. Spare. Μετά το Aradia θέλω πραγματικά να συνεχίσω την προσφορά μου στην φτωχή ελληνική βιβλιογραφία, με ένα ακόμη σκεπτομορφοπλαστικό έργο. Ίσως έτσι, η υπόδραση που θα προκληθεί στην κοινωνία μας να μας σκαρφαλώσει ακόμη λίγο πιο ψηλά. Απίθανο; Μην το λετε! Ο μόνος κανόνας άλλωστε στο χάος είναι η πειθώ της θέλησης. Κάνε ότι θέλεις ψιθύρισε η φωνή του Αϊβάζ πριν από ένα αιώνα στην Αίγυπτο… Do what thou wilt shall be the whole of the Law.