Quatermass and the Pit (the movie)

14/09/09 by arpokratis

Είδα χθες την ταινία Quatermass and the Pit (1967) του Roy W. Baker και ενθουσιάστηκα από την κλιμακωτή εξέλιξη και το πανέξυπνο σενάριο που ακολουθεί βασικές αρχές της θεωρίας των Αρχαίων Αστροναυτών, και πιο συγκεκριμένα, καίρια Λαβκραφτικά πρότυπα: κάποιοι εργάτες καθώς σκάβουν στο υπόγειο του Λονδίνου για την προέκταση μιας γραμμής, ανακαλύπτουν ανθρωποειδής σκελετούς και ένα επανδρωμένο εξωγήινο σκάφος ηλικίας 5 εκατομμυρίων ετών. Στην πορεία θα αποδειχθεί πως αυτοί οι Αρχαίοι πιλότοι «δοξάστηκαν» από την παγκόσμια μυθολογία μας ως δαίμονες, ενώ στην κορύφωση της ταινίας, το ξύπνημα τους θα προκαλέσει μαζική τρέλα!
Επίσης βρήκα χρόνο για να δω το The Dunwich Horror… Έχοντας τη σεναριακή αφέλεια ενός μέτριου βιντεοπαιχνιδιού, την πλοκή που παραπέμπει σε ταινίες με σχιζοφρενείς δολοφόνους και ειδικά εφέ ταινιών της δεκαετίας του 1980, η ολοκαίνουργια παραγωγή του Leigh Scott (σκηνοθέτη του Transmorphers – μια ατυχούς οπτικής παράφρασης των Transformers), με απογοήτευσε απόλυτα!
Η υπόθεση της νέας αυτής b-movie διεξάγεται στο σύμπαν του Λάβκραφτ, σε σύγχρονα χρονικά πλαίσια μα με ατελείωτες αυθαιρεσίες! Ίσως το μοναδικό ενδιαφέρον σημείο είναι ο σχολιασμός πως η γνώση του αυθεντικού Νεκρονομικόν προέρχεται από τα όνειρα! Αλλά πέρα από αυτή την απόκρυφη αλήθεια, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος να προσφέρετε ούτε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας όπως έκανα δυστυχώς εγώ…
Σε κάποιο από τα forum που περιπλανιέμαι κατατέθηκε από κάποιον μια ερώτηση: «παιδιά δλδ κάποιος μπορεί να καλέσει τον Κθούλου; Αλλά ορατός να είναι όχι να λεμε ότι τον αισθάνεσαι!»
Θα ήθελα να επαναλάβω εδώ την απάντηση μου καθότι νιώθω πως είναι αρκετά επεξηγηματική: «Ο Κθούλου και οι άλλοι Μεγάλοι Παλαιοί είναι αρχέγονοι τύποι, κοσμικές έννοιες που δεν μπορείς να τους αντιληφθείς γιατί δεν υπάρχουν, μπορείς όμως να τους γνωρίσεις επειδή βρίσκονται μέσα σου και τους αποτελείς! Αν τώρα κάνεις κάποιο τυπικό με βάση τον Λαβκραφτικό Σατανισμό, τότε ή θα ενεργοποιηθούν οι αντίστοιχες εσωτερικές σου δυνάμεις (και στην περίπτωση του Μέγα Κθούλου, οι δυνάμεις του ονείρου) ή θα προκαλέσεις την προσοχή αλλοδιαστατικών πλασμάτων που μπορεί και να σου εμφανιστούν με κάποια αντιληπτή στις αισθήσεις σου μορφή!
Στην δεύτερη περίπτωση, λειτουργείς απλά σαν φάρος στον αστρικό κόσμο, κερδίζοντας το ενδιαφέρον από πλάσματα που συνήθως γίνονται ορατά σαν σκιές, όχι γιατί είναι έτσι, αλλά γιατί έτσι μπορούμε να διαβάσεις το μερικά υλοποιημένο πέρασμα τους στο δικό μας επίπεδο…»
Τέλος, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένες από τις σημειώσεις με τους συλλογισμούς που έκανα μελετώντας το εξαίρετο άρθρο του καθηγητή Hanegraaff για τον Λάβκραφτ και την Μαγεία τους Χάους: «Η συστηματοποίηση της Μυθολογίας Κθούλου σε μορφή οργανωμένης πρακτικής μαγείας, αντιτίθεται στην χαοτική της φύση!! Η αναζήτηση αντιστοιχιών όμως με δοκιμασμένα – ήδη υπάρχων συστήματα δεν αποδεικνύει μια κάποια συγκαλυμμένη μυστικιστική αλήθεια, αλλά μπορεί να αναδείξει αρχετυπικές δυνάμεις που εκδηλώνονται με διαφορετική μορφή αλλά κοινή ουσία!»