Για το Δαχτυλίδι και το Δέντρο

08/12/14 by Γιώργος Ιωαννίδης

Δεν είναι λίγα εκείνα τα σύμβολα που έχουν ενταχθεί τόσο πολύ στην καθημερινότητα μας που τα θεωρούμε πλέον τόσο δεδομένα που λησμονούμε να στοχαστούμε στην σημασία τους. Ένα από αυτά είναι το δαχτυλίδι, σύμβολο της συνέχειας και της ολότητας.
Ο κύκλος είναι η τομή μιας τέλειας σφαίρας που με την σειρά της συμβολίζει γεωμετρικά το άπαν του σύμπαντος κόσμου. Γι’ αυτό και το δαχτυλίδι παραπέμπει σ’ αυτή ακριβώς την πληρότητα που χαρίζει δύναμη και μαγικές ιδιότητες (δηλαδή υπερβάσεις της καθημερινής μετριότητας) σ’ αυτούς που το φοράνε, στα παραμύθια και τους θρύλους.
Οι ερωτευμένοι σφραγίζουν την σχέση τους μ’ αυτό, δηλώνοντας έτσι πως όπως το μέταλλο δίνει μορφή στον κύκλο, όπως το δάχτυλο δένει με το δαχτυλίδι έτσι και δυο άνθρωποι δίνουν μορφή σε μια σχέση, δένονται δυο κορμιά σε ένα.
Στη δε τελετουργία του γάμου, το ζευγάρι θα φορέσει δυο διαφορετικούς κύκλους, αυτό στα δάχτυλα (και πιο συγκεκριμένα στο δάχτυλο που παραδοσιακά σχετίζεται με την καρδιά) και εκείνο στο κεφάλι δείχνοντας έτσι πως παντρεύονται τόσο στο σώμα (τα δάχτυλα του χεριού με τα οποίο αγγίζουμε τον κόσμο και τους άλλους) όσο και στο πνεύμα (το κεφάλι όπου είναι η έδρα της αφηρημένης σκέψης). Ενώ η κίνηση τοποθέτησης του δαχτυλιδιού προσφέρει μια ξεκάθαρη σεξουαλική αναφορά για την οποία δεν χρειάζεται να επεκταθούμε…
Αυτό που έχει σημασία όμως είναι το γεγονός πως το δαχτυλίδι παγώνει τον χρόνο όπως το ρευστό μέταλλο παγιώνεται σε κόσμημα. Γι’ αυτό και τα δαχτυλίδια προσφέρονται για να σηματοδοτήσουν στιγμές και σπάνε ή εγκαταλείπονται όταν οι άνθρωποι που κάποτε τα φόρεσαν δεν είναι πια ίδιοι.
Και αν αυτό συμβαίνει στο πολιτισμό, στην Φύση συναντάμε ξανά τα δαχτυλίδια ενσωματωμένα αυτή την φορά στα δέντρα! Είναι η διαφορετική διαστρωμάτωση του χρόνου που σχηματίζει ένα δέντρο. Κάθε κύκλος στον κορμό του και μια αλλιώτικη εμπειρία ζωής που συνθέτουν μια φαλλική έξοδο από την υγρή, σκοτεινή γη όπου τοποθετήθηκε κάποτε ο σπόρος, ως τον ουρανό που με το ύψος του το δέντρο προσπαθεί να φτάσει.
Αν το δαχτυλίδι κλειδώνει τον χρόνο σε μια μεταλλική ανάμνηση που φέρουμε πάντα μαζί μας, το δέντρο απελευθερώνει τον χρόνο δείχνοντας πως αποστολή του σπόρου είναι να αναπτυχθεί και να καρποφορήσει – όπως ακριβώς το ζευγάρι καρποφορεί το τέκνο…