Αναζητώντας τον Εαυτό στην Ελλάδα της Κρίσης
Νομίζω πως κανείς μας δεν χρειάζεται εισαγωγή στο θέμα της Κρίσης, είναι κάτι που έχει μπει για τα καλά στις ζωές όλων μας – σε ορισμένους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο.
Πρόσφατα όμως, μια αρκετά νεαρή αναγνώστρια του περιοδικού προβληματισμένη και αυτή από τα τρέχοντα γεγονότα, έκανε μια ρητορική, αλλά άκρως σοβαρή ερώτηση, που έκρυβε πολλά προσωπικά διλήμματα… «Να ζει κανείς ή να μην ζει;»
Το ερώτημα με άγγιξε αμέσως. Άλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά που το συναντούσα – κάντε απλά μια βόλτα στους δρόμους της πόλης σας και προσέξτε λίγο το βλέμμα των περαστικών: σκυθρωπά πρόσωπα, κατεβασμένα κεφάλια, προβληματισμένα βλέμματα… το κλίμα της αστικής μελαγχολίας έχει γίνει πλέον ένας βαρύς συναισθηματικός παγετώνας, που ψυχραίνει τις καρδιές όλων μας.
Να ζει κανείς ή να μην ζει σε μια Ελλάδα που σβήνει; Ποιο το νόημα πια, θα μου απαντήσετε, και θα έχετε δίκιο, όμως…
Οι περισσότεροι σήμερα γονατίζουν, επειδή νιώθουν τα όνειρά τους να πνίγονται από το αδιέξοδο της Κρίσης. Βλέπουν τον εαυτό τους να παγιδεύεται σε μια ζωή που το σύστημα απαιτεί πολλά, αλλά προσφέρει ακόμη λιγότερα. Και, κάπως έτσι, οι στόχοι δίνουν τη θέση στην αυτοαμφισβήτηση και οι ελπίδες στην απόγνωση. Η αλήθεια, όμως, είναι πως όλα αυτά είναι θόρυβος!
Ναι, ασφαλώς, το σύστημα είναι πραγματικό. Είναι και αυτό, όμως, κομμάτι της Πραγματικότητας, όχι το σύνολό της. Μην σας πτοεί, λοιπόν, αν τώρα είστε στεναχωρημένοι – η μελαγχολία κρύβει μια τεράστια δύναμη μέσα της.
Μην αγχώνεστε αν δεν έχετε στόχους. Αφήστε στην άκρη για την ώρα τα πρέπει και τα θέλω – απλά δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας, καθίστε ήρεμα και ησυχάστε. Άφησε την αναπνοή σας να κυλίσει όπως αυτή ξέρει, από μόνη της. Ξεκούραστε το μυαλό και την ψυχή σας, και έπειτα ο Εαυτός σας θα σας δείξει το μονοπάτι που είναι να ακολουθήσετε…
Με το να επιτρέψετε στο νου σας να ησυχάσει, θα μπορέσετε να διαλύσετε το σύννεφο από το θόρυβο που προκαλούν τα διάφορα συναισθήματα και οι σκέψεις. Επιτρέψτε απλά στο βαθύτερο Εαυτό σας να αναπνεύσει και αφουγκραστείτε αυτήν τη βαθύτερη φωνή της ψυχής σας – αυτή είναι η καλύτερη σύντροφος και οδηγός στη ζωή.
Βλέπετε, ο κάθε άνθρωπος είναι σαν μια λίμνη που καθρεφτίζει τον ουρανό. Άμα είναι ταραγμένος ο βυθός της, τα πάντα μαυρίζουν. Δώστε χρόνο, λοιπόν, στον εαυτό σας, ξεκούραστε το μυαλό σας και οι στόχοι (όποιοι και αν είναι αυτοί) θα αποκαλυφτούν καθαρά και δυνατοί! Ο Εαυτός μας είναι κάτι που ποτέ δεν μας προδίδει – απλά ακούστε τον, τη φωνή Του, όχι το θόρυβο!
Ξέρω πως πολλοί θα πουν πως μιλάω για πράγματα που λέγονται εύκολα, αλλά εφαρμόζονται δύσκολα – δοκιμάστε, όμως, ένα απλό «παιχνίδι»… καθίστε σε μια γωνιά του σπιτιού σας που δεν έχετε σταθεί ποτέ, σταθείτε όρθιοι πάνω στο κρεβάτι σας ή ξαπλώστε στο πάτωμα, και απλά παρατηρήστε το σύμπαν γύρω σας! Πόσα καινούργια πράγματα θα αποκαλυφθούν… και το μόνο που κάνατε ήταν να αλλάξετε την οπτική σας γωνία.
Related Posts
Tags
Share This
Αυτό με το κρεβάτι και το πάτωμα, καλύτερα να μην το πείτε σε κάποιον, που δεν έχει να πληρώσει λογαριασμούς, φάρμακα ή φαγητό. Ίσως θα ήταν καλύτερα να μην το πείτε και σε κανέναν, που δούλεψε σκληρά και τίμια μια ζωή για να τον ληστέψουν στο τέλος κάποιοι βλαχο-ελιτίστικοι πολιτικοί. Αφήστε το καλύτερα για “αρκετά νεαρές αναγνώστριες” μόνο.
Αρχίζω και αναπολώ λίγο την περσινή φασαρία με τους αγανακτισμένους. Αν και από την αρχή ήταν μάπα η υπόθεση, νομίζω πως τελικά θα ήταν χρήσιμη μια τέτοια πίεση. Κρίμα όμως, που επικράτησαν οι αριστερο-χίπηδες, Plus (πολύ παίζει αυτή η λέξη τώρα τελευταία) την έλλειψη φαντασίας; και ουσίας; (δεν ξέρω πως να το πω) από τον απλό κόσμο (αποτέλεσμα μάλλον της κατάντιας, που επικράτησε στη χώρα τα τελευταία 10 χρόνια).