Υπάρχουν Τελικά τα UFOs ή Όχι;

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Αθήνα, είχα την χαρά να συναντηθώ μετά από πολύ καιρό, μ’ έναν φίλο και παλιό ερευνητή του παράξενου, για μια πολύωρη κουβέντα σχετικά με τις νεώτερες εξελίξεις στο χώρο του μυστηρίου.
Ο διάλογος περνούσε από διάφορα θέματα (όπως πάντα συμβαίνει σ’ αυτές τις καταστάσεις), μέχρι που καταλήξαμε να μιλάμε για τα δυσεξήγητα φαινόμενα στην Ελλάδα, των αρχών του προπερασμένου αιώνα.
Ο φίλος μου, έχοντας τελειώσει πρόσφατα μια μεγάλη έρευνα σε όλες τις εφημερίδες της εποχής, για σχετικά γεγονότα, ήταν το καταλληλότερο άτομο για να μου απαντήσει σ’ ένα ερώτημα που με ενδιαφέρει ιδιαιτέρως: «Θανάση, υπάρχουν αναφορές για UFOs στην Ελλάδα πριν το 1947;» ρώτησα. Η απάντηση, όχι μόνο ήταν καταφατική, αλλά συνοδεύτηκε και με ένα πλήθος διηγήσεων!
Και πράγματι, αν κανείς ψάξει προσεκτικά τα κιτάπια της ιστορίας, θα δει πως αλλόκοτες εμφανίσεις έχουν καταγραφεί το 1866 στην Κέρκυρα, το 1936 στην Αθήνα, το 1946 στην Θεσσαλονίκη κ.α. όλα αρκετό καιρό προτού ο Κένεθ Άρνολντ δει τους (επίσημα) πρώτους ιπτάμενους δίσκους στον ουρανό των ΗΠΑ στις 24 Ιουνίου του 1947!
Ασφαλώς οι εμφανίσεις που σημειώνονταν κατά το παρελθόν δεν είναι τόσες όσες παρατηρούνται σήμερα, ενώ αν διαβάσει κανείς εμπεριστατωμένες μελέτες, όπως αυτές του Jacques Vallee, θα δει πως στην πραγματικότητα, οι ξένοι από το διάστημα μας φαίνεται να μας παρακολουθούν συστηματικά από την αυγή της ιστορίας!
Το αληθινό ερώτημα εδώ λοιπόν, είναι απλό: τι συμβαίνει; Το πρώτο πράγμα που μπορεί να σκεφτεί κανείς, είναι πως βρισκόμαστε υπό ένα είδος μόνιμου «εργαστηριακού» ελέγχου από τους εξωγήινους, οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά μέχρι ωσότου η ανθρωπότητα ωριμάσει για να πραγματοποιήσουν μια επίσημη και σε μεγάλο εύρος, επαφή.
Ένα διαφορετικό σενάριο λέει, πως οι εξωγήινοι μπορούν και ελέγχουν την ροή του χρόνου, και ως εκ τούτου, γλιστράνε μπρος και πίσω στην ιστορία.
Υπάρχει όμως και ένα τρίτο σενάριο, αρκετά γοητευτικό και ικανό να απαντήσει σε πλήθος ερωτημάτων: πως δηλαδή τα UFOs δεν είναι απτά μεταλλικά αντικείμενα τα οποία μεταφέρουν πλάσματα από άλλους κόσμους, αλλά μια ιδέα γεμάτη νόημα, ένας σύγχρονος μύθος με διαχρονικά και πανανθρώπινα στοιχεία.
Αναμφίβολα, η τελευταία αυτή σκέψη ανήκει στον μεγάλο δάσκαλο της ψυχολογίας του βάθους, Κάρλ Γιούνγκ ο οποίος το 1958, αφού ερεύνησε το φαινόμενο των εμφανίσεων, έγραψε το περίφημο βιβλίο Flying Saucers: A Modern Myth.
Σ’ αυτό υποστηρίζει πως το συλλογικό μας ασυνείδητο προβάλει στον ουρανό αρχετυπικά σύμβολα ενότητας με σκοπό να αντισταθμίσει την όποια (ψυχοκοινωνική) εσωτερική δυσαρμονία. Έτσι, σε περιόδους κρίσης (όπως περίπου είναι η εποχή που διανύουμε σήμερα), ο άνθρωπος τείνει να βλέπει σημάδια στον ουρανό, σημάδια ελπίδας και λύτρωσης.
Εύλογα όμως θα με ρωτήσετε τώρα: «πως γίνεται μια ιδέα, μια οπτασία, ακόμη και αν έχει ένα τόσο ευεργετικό νόημα, να μπορεί να αφήνει σημάδια στο χώμα, και να φωτογραφίζετε;»
Γίνετε, αν είστε από αυτούς που πιστεύουν πως δεν υπάρχει κανένα αναντίρρητο αποδεικτικό στοιχείο, πέρα από φήμες και μερικές κακής ποιότητας μαγνητοσκοπήσεις από φωτεινά σημάδια που θα μπορούσαν να είναι οτιδήποτε – από σμήνη πουλιών, μέχρι και απλά σύννεφα.
Δεν γίνετε, αν παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις, έχετε προσέξει πως αυξάνεται ο αριθμός των πολιτικών, στρατιωτικών και των επιστημόνων που παραδέχονται δημοσίως πως κάτι αληθινά παράξενο συμβαίνει πάνω από τα κεφάλια μας.
Τι πιστεύω εγώ; Θεωρώ πως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Πως δηλαδή, το σύμπαν είναι αρκετά μεγάλο ώστε σε κάποια γωνιά του να υπάρχει έστω και ένας εξωγήινος πολιτισμός που να έχει την δυνατότητα να εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Γιατί λοιπόν να μην εντόπισε τον πλανήτη μας, και όλο περιέργεια να μελετάει τους δίποδους πιθήκους του, που έχουν παρόμοια όνειρα με τους δικούς του προγόνους;
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όλες οι εμφανίσεις UFOs είναι τα οχήματα των επισκεπτών μας. Στο σύνολο τους νιώθω πως αποτελούν ένα φαινόμενο της κοινωνίας μας, που μπορεί να εξηγηθεί με τρόπους όπως την θεωρία του Γιούνγκ. Είναι πολύ πιθανόν όμως, κάπου ανάμεσα στις παρεξηγημένες θεάσεις, και στις οπτικές απάτες να υπάρχει ένα αληθινό σκάφος από αλλού. Ένα αυθεντικό όχημα ελπίδας που η ύπαρξη και μόνο του μπορεί να μας βεβαιώσει πως δεν είμαστε μόνοι!
Ας σταματήσουμε λοιπόν να περπατάμε όλοι σκυφτοί, και ας κοιτάξουμε λίγο ψηλά. Ο ουρανός μας μπορεί να κρύβει περισσότερες ομορφιές (και απαντήσεις) από όσες νομίζουμε…Βλέπε επίσης: