Συνέντευξη στο Περιοδικό Bloodcult

06/12/09 by arpokratis

Κυκλοφόρησε το νέο, 9ο τεύχος του συλλεκτικού περιοδικού Bloodcult στο οποίο εκτός των άλλων πολύ ενδιαφέρων θεμάτων (ξεχωρίζω τα κείμενα για τον Φουτιρισμό, τα Βαμπίρ, και τον Γκιλγκαμές), υπάρχει και η δική μου συνέντευξη στον αρχισυντάκτη του περιοδικού.
Νίκο, σ’ ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες και εύχομαι τα καλύτερα στο πολύ αξιόλογο fanzin σου!

 

Γεια σου Γιώργο, καλωσόρισες στις σελίδες μας! Δουλεύεις πάνω σε κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον αυτή την περίοδο που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; Κάποιο νέο βιβλίο ή κάποια εκδήλωση;

Σ’ ευχαριστώ Νίκο μου για την φιλοξενία.

Ναι, δουλεύω σε πολλά διαφορετικά project αυτή την περίοδο: καταρχήν υπάρχει πάντα το περιοδικό στο οποίο αρθρογραφώ, επιμελούμαι και συντονίζω έντεκα μήνες το χρόνο! Παράλληλα εργάζομαι εντατικά πάνω σε ένα καινούργιο συλλογικό βιβλίο που αφορά τα μεγάλα μυστήρια του Ελευθεροτεκτονισμού –στο οποίο έχω την τιμή να συμμετέχω μαζί με άλλους τρεις καταξιωμένους και εξειδικευμένους στο τομέα τους συγγραφείς– σε μια ειδική εκδοτική εργασία επάνω στο φαινόμενο του 2012, ενώ έχω αναλάβει και την επιμέλεια δυο ακόμη βιβλίων: Μια εισαγωγή στην Μαγεία του Χάους (Chaos Magic) –το πρώτο σοβαρό βιβλίο πάνω σ’ αυτό το τόσο παρεξηγημένο θέμα στην χώρα μας– καθώς και μια ακόμη μελέτη που θα αφορά τον πρακτικό εσωτερισμό.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν τα 2/3 της εργασίας μου, αφού το υπόλοιπο μέρος είναι πλήρως αφοσιωμένο στην ολοκλήρωση της έρευνας μου για τον δεύτερο τόμο του Νεκρονομικόν που είναι να κυκλοφορήσει στα τέλη του 2010.

Όπως καταλαβαίνεις, η χρονιά θα είναι γεμάτη από πολλά ενδιαφέροντα θέματα που δεν βλέπω την ώρα να τα ολοκληρώσω, καθώς κάθε βιβλίο ή τεύχος είναι για τον συγγραφέα του το δικό του μονάκριβο παιδί!

 

Είσαι ψυχολόγος στο επάγγελμα. Η ενασχόληση σου με τη συγγραφή βιβλίων και το mystery μπαίνουν εμπόδιο (από πλευράς time management) στην δουλειά σου;

Ναι, η εκδοτική μου ενασχόληση εμφάνισε προβλήματα χρόνου στην αρχική μου επαγγελματική ιδιότητα και ως έτσι άφησα την θέση του ψυχοθεραπευτή που είχα σε ένα από τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας για να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά στο περιοδικό και τα βιβλία της παραδοξολογίας και του εσωτερισμού που τόσο πολύ αγαπάω!

Βέβαια δεν εγκατέλειψα εντελώς την ψυχολογία, αφού τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζομαι (part time) και ως καθηγητής ψυχολογίας σε κάποιο εργαστήρι ελευθέρων σπουδών εδώ στην Θεσσαλονίκη, θέση την οποία ομολογώ πως λατρεύω εξίσου διότι με φέρνει σε διαρκή επαφή με νέες προκλήσεις και ρεύματα σκέψης.

 

Τι σε οδήγησε εξαρχής να ηγηθείς μιας προσπάθειας όπως το περιοδικό mystery; Με ποια κριτήρια επιλέγεις τα θέματα και ποιες είναι οι κρυφές σου προτιμήσεις όσον αφορά τη θεματολογία του κάθε τεύχους;

Από τότε σχεδόν που θυμάμαι τον εαυτό μου ενδιαφερόμουν για κάθε τι το διαφορετικό. Οι νέες επιστήμες, το διάστημα, η θεωρία των Αρχαίων Αστροναυτών, η θεολογία… ήταν τομείς που μελετούσα με τεράστιο μεράκι.

Ακόμη και όταν επέλεξα να σπουδάσω ψυχολογία, αφιέρωσα την διπλωματική μου εργασία στα Παραφυσικά Φαινόμενα (ακολουθώντας τα χνάρια του Κάρλ Γιούνγκ που και ο ίδιος και ενώ σπούδαζε, είχε μελετήσει το φαινόμενο των μέντιουμ). Οπότε, όπως καταλαβαίνεις φλέρταρα διαρκώς με τον χώρο του παράξενου και ήταν συνεπώς θέμα χρόνου, επιμονής και σκληρής εργασίας για να βρεθώ στην θέση που είμαι σήμερα, να διευθύνω δηλαδή ένα από τα μεγαλύτερα περιοδικά για το ανεξήγητο στην Ελλάδα!

Όσον αφορά τα κριτήρια, κοίτα προσωπικά είμαι ιδιαίτερα σκεπτικιστής και φροντίζω να υπάρχει πάντα και αυτή η οπτική στα άρθρα που δημοσιεύουμε. Αλλά γεγονός είναι πως μέσω του mystery προσπαθώ να συμπληρώσω την φτωχή ελληνική βιβλιογραφία με θεματικές που κάποιοι θα όριζαν «επικίνδυνες». Αναφέρομαι φυσικά στην μαγεία όπου στο mystery έχει σταθερό βήμα έκφρασης σε κάθε μορφή, είτε είναι Wicca, Left Hand Path, occultism, Chaos Magic κ.τ.λ. Ο εσωτερισμός είναι το προσωπικό μου πάθος γι’ αυτό και αν το περιοδικό έχει μια ονειρικά σκοτεινή όψη, το οφείλει αποκλειστικά στην goth αισθητική μου όσον αφορά την προσέγγιση, την παρουσίαση και την θεματική.

 

Οι μεταφυσικές προεκτάσεις των θεμάτων που θίγει το περιοδικό, και σε γενικές γραμμές όλη η φιλοσοφία αναζήτησης που απορρέει από τις σελίδες του, έχει πολεμηθεί από τις οποιασδήποτε μορφής «συντηρητικές» δυνάμεις στη χώρα μας;

Ναι! (γελώντας) Οι υποψίες σου είναι σωστές. Το mystery βλέπεις ασχολείται με τουλάχιστον τρεις μεγάλες θεματικές: την κλασσική παραδοξολογία, την μαγεία και αυτό που εγώ προτιμώ να αποκαλώ, εφαρμοσμένη παραψυχολογία.

Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, δεχτήκαμε πολλές πιέσεις από ανταγωνιστικά περιοδικά (μέχρι και απειλητικές επιστολές) και δεν σου κρύβω πως μέχρι και σήμερα υπάρχει ένας έντονος παρασκηνιακός πόλεμος μεταξύ των ειδικών περιοδικών του περιπτέρου ο οποίος κακά τα ψέματα ζημιώνει πρώτα από όλα την ποιότητα των εντύπων που αναγκάζονται να κυνηγάνε ακραία θέματα ή να υπερτονίζουν αμφίβολες καταστάσεις!

Αυτό έχει ως συνέπεια όχι μόνο να φθείρει την αξιοπιστία ενός περιοδικού αλλά και γενικότερα το επίπεδο μόρφωσης που προσφέρει. Γιατί θα ξέρεις καλά και εσύ πως αυτή την στιγμή στην χώρα μας από τα περίπτερα (μα και από την τηλεόραση) μεταδίδονται τόσο μεγάλες ποσότητες φαιδρότητας και αερολογίας, που οι νεώτερες γενιές είτε αφομοιώνουν αφιλτράριστα οτιδήποτε (με μακροχρόνια αρνητικά αλυσιδωτά αποτελέσματα), είτε μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν τα πάντα θεωρώντας εξ αρχής πως κάθε τι εναλλακτικό είναι ταυτόσημο με την γελοιότητα!

Ευτυχώς, δεν είναι αυτός ο κανόνας αφού υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις, σε αναγνώστες και αρθρογράφους…

Από την άλλη, το δυσκολότερο κομμάτι ήταν και παραμένει η μαγεία! Υπάρχουν βλέπεις οι αναγνώστες που περιμένουν να διαβάσουν απλά ξόρκια και γητείες, και όταν εσύ γράφεις για τους 4 επεξηγηματικούς μηχανισμούς της μαγείας ή για συστήματα αποκρυφισμού που ποτέ δεν παρουσιάστηκαν στην χώρα μας, σε κοιτάνε με ένα περίεργο βλέμμα!

Αυτό είναι και το αληθινά παράδοξο της υπόθεσης: από την μια ο έλληνας αναγνώστης ζητά κάτι το καινούργιο, αλλά αν του το προσφέρεις δεν θα σε αγοράσει γιατί δεν θα ξέρει πώς να το επεξεργαστεί! Πραγματικά είναι απίστευτο το πόσο πολύ οι αναγνώστες μέσω της αλληλογραφίας ζητάνε τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά και ξανά, ενώ μόλις δημοσιεύσουμε κάτι διαφορετικό… σιωπή!

Η μαγεία όμως κέρδισε αμέσως την προσοχή των αναγνωστών μας. Βλέπεις, κανένα άλλο περιοδικό πριν από εμάς δεν τόλμησε να δημοσιεύσει πρακτικά, τελετές και γενικότερα να διατηρήσει μια how to προσέγγιση. Αυτό που συνέβαινε τόσα χρόνια ήταν απλά να δημοσιεύονται δημοσιογραφικά κείμενα που κρατούσαν μια εκ του ασφαλούς απόσταση από όλη την θεματική του occult.

Προσωπικά κουράστηκα την θεωρία… ήθελα να δω τι συμβαίνει πέρα από τα βιβλία, να λάβω σαφής απαντήσεις και να πάρω συνεντεύξεις από τους ίδιους τους ανθρώπους που εργάζονται εντατικά πάνω σ’ όλα αυτά τα ασυνήθιστα συστήματα. Ακριβώς αυτή μου την δίψα για το τι κυριολεκτικά συμβαίνει στις αφανείς διαστάσεις του κόσμου, προσπαθώ να περάσω μέσω του περιοδικού.

Αλλά εκτός από τα πρακτικά (και πολύ συχνά πρωτόγνωρα) θέματα μαγείας, δημοσιεύουμε και ζητήματα εφαρμοσμένης παραψυχολογίας. Αυτό σημαίνει πειράματα και απλές τεχνικές που μπορεί ο καθένας μας να ασκήσει ώστε να έρθει σε επαφή με τον άλλο κόσμο ή να γνωστοποιήσει το επίπεδο τηλεπάθειας που ίσως ήδη έχει ή να αναπτύξει βασικές παραφυσικές δυνάμεις (E.S.P.) κ.ο.κ.

Μπορεί σε κάποιους όλα αυτά να μοιάζουν κενόδοξα ή ανούσια. Και δεν είναι ψέματα πως οι περισσότερες τεχνικές στην μαγεία και στο παραφυσικό γενικότερα, είναι φθηνά κατασκευάσματα. Είναι όμως γεγονός εμπειρικά αλλά και επιστημονικά επιβεβαιωμένο πως οι δυνάμεις του ανθρώπου μπορούν να υπερβούν αυτό που θεωρούμε «φυσιολογικό». Μέσω του πειραματισμού και της συνειδητοποιημένης προσπάθειας είναι εφικτή η εξέλιξη του είδους μας, και η παραψυχολογία –ασχέτως με το αν είναι παραγκωνισμένη στην χώρα μας– μπορεί και προσφέρει πολλά στις έρευνες που αυτή την στιγμή συμβαίνουν στο εξωτερικό.

Το περιοδικό μας λοιπόν καταγράφει όλα αυτά τα θεαματικά γεγονότα και στο επίπεδο των δυνατοτήτων μας, προσφέρουμε όσο γίνεται περισσότερη πληροφόρηση στους αναγνώστες μας απευθυνόμενοι σε πραγματικά ευαίσθητες ψυχές και ανήσυχα μυαλά.

 

Στο περιοδικό έχετε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κατά καιρούς για την Κρήτη και κάποιες ξεχωριστές της τοποθεσίες. Έχεις ταξιδέψει ο ίδιος στο νησί μας, έχεις προσωπικές εμπειρίες που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας; Τι εντυπώσεις έχεις αποκομίσει και ποια σημεία παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για σένα σαν σημεία δύναμης;

Δυστυχώς δεν έχουμε τόσα πολλά άρθρα για το νησί όσο θα ήθελα, κυρίως γιατί δεν έχουμε κάποιον μόνιμο ανταποκριτή εκεί όπως έχουμε σε Αθήνα και Ρόδο. Αλήθεια, μήπως ενδιαφέρεσαι;

Όσον αφορά τα ταξίδια, δυστυχώς ο φόρτος εργασίας μου δεν μου επιτρέπει να ταξιδεύω συχνά, και όποτε αυτό συμβαίνει κατευθύνομαι συνήθως στο εξωτερικό, έχοντας ιδιαίτερη προτίμηση το Λονδίνο το οποίο και θεωρώ (λόγο του χρόνου που πέρασα εκεί σπουδάζοντας) κάτι σαν το δεύτερο σπίτι μου.

Η αλήθεια είναι όμως πως η Κρήτη κρύβει πολλούς θησαυρούς υψηλής παραδοξότητας όπως είναι το περίφημο Φραγκοκάστελο με την φασματική του στρατιά. Προσωπικά όμως, με γοητεύουν τα αρχιτεκτονικά μυστήρια, όπως οι παλιές εκκλησίες, αλλά και οι παλιές υπαίθριες βρύσες του νησιού που είναι διακοσμημένες με περίεργες κεφαλές και αγάλματα.

 

Για να πληροφορηθούν οι αναγνώστες μας μίλησε μας εν τάχει για τα βιβλία που έχεις γράψει και τη θεματολογία τους, αλλά και από πού μπορούν να τα προμηθευτούν.

Έχω συμμετάσχει και συντονίσει περισσότερα από δέκα συλλογικά βιβλία, ενώ έχω γράψει μέχρι στιγμής τέσσερα προσωπικά. Όλα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρχέτυπο και διατίθενται σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας όπως επίσης και την ιστοσελίδα μας (www.metaekdotiki.gr).

Το πρώτο μου συγγραφικό πόνημα ήταν το Ο Δρόμος του Βουβαλιού: Η Σοφία του Ζεν μέσα από 10 Εικόνες (2003), μια μελέτη πάνω σ’ ένα ποίημα του 13^ου αιώνα, που δια μέσου του κειμένου και της εικονογράφησης του ξετυλίγετε ολόκληρη η βουδιστική φιλοσοφία Ζεν.

Το δεύτερο έχει τον αρκετά επεξηγηματικό τίτλο, Το Ιερό Δισκοπότηρο & το Μυστήριο της Αιώνιας Ζωής (2004), ενώ το τρίτο μου βιβλίο (Δαίμονες: Οι Σκοτεινοί Άγγελοι, 2006) είναι αφιερωμένο στην δαιμονολογία, από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, στον δυτικό Μεσαίωνα και την σύγχρονο δαιμονολατρεία.

Τέλος, πέρσι τέτοια εποχή κυκλοφόρησε το δικό μου Νεκρονομικόν, μια διεξοδική μελέτη πάνω στο φανταστικό γριμόριο του H. P. Lovecraft και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να κυριαρχεί στις εργασίες πραγματικών μαγικών ταγμάτων ανά τον κόσμο.

 

Υπάρχουν μουσικά ακούσματα στα οποία δείχνεις κάποια ιδιαίτερη προτίμηση; Ποια είναι εκείνα τα κριτήρια που προσδιορίζουν τη μουσική που προτιμάς; Ενδιαφέρεσαι και για άλλες μορφές τέχνης;

Αντίθετα με τον κινηματογράφο που τον υπεραγαπώ, η μουσική δεν κατέχει μεγάλο ρόλο στην ζωή μου. Κάπως έτσι, τα ακούσματα μου περιορίζονται σε αρκετά soundtracks (Hannibal, Ghost in the Shell, Twin Peaks κ.τ.λ.), πολύ Nox Arcana, όλα των Dephece Mode και φυσικά Loreena McKennitt. Βέβαια, δεν σου κρύβω την αγάπη μου για τους Therion – κυρίως και ιδιαίτερα την τελευταία συλλογή τους, Gothic Kabbalah.

Ίσως οι παραπάνω τίτλοι να μοιάζουν αταίριαστοι μεταξύ τους, στην πραγματικότητα όμως συνδέονται διότι όλα είναι εκφάνσεις ενός φανταστικού ρεαλισμού. Αυτό είναι άλλωστε και το κριτήριο στις επιλογές μου, η μουσική (και οι τέχνες γενικότερα) οφείλει να αποτελεί όχι μόνο έκφραση της αρμονίας, αλλά και δυναμική διέξοδος για τον εσωτερικό μας κόσμο. Τότε μόνο η μουσική λειτουργεί σαν μια πραγματική ψυχ-αγωγία, ένα είδος δηλαδή υπερβατικού οραματισμού!

Με το ίδιο πάντα σκεπτικό, παρακολουθώ και άλλα είδη τέχνης όπως την ζωγραφική και ιδιαίτερα τα comic από όπου ξεχωρίζω τον Dave McKean και τον Alex Ross.

 

Σε μια παλιότερη συνέντευξη σου είχες δηλώσει πως δεν θέλεις να δημοσιεύονται φωτογραφίες σου γιατί οι φωτογραφίες για σένα δεν είναι παρά είδωλα. Θέλεις να μας εξηγήσεις τι εννοείς με αυτό;

Οι φωτογραφίες συλλαμβάνουν την αντανάκλαση της μορφής του ανθρώπου και όχι την ουσία του, το Είναι του! Η υπόσταση ενός ατόμου όμως είναι ολική παρά μερική. Αν θέλουμε λοιπόν να σχηματίσουμε μια ορθή άποψη για τον άλλον, θα πρέπει να τον γνωρίσουμε πέρα από την στιγμή εκείνη που πάγωσε ο φωτογραφικό φακός.

Αυτή μου την θέση δημοσίευσα πολλά χρόνια πριν σε μια συνέντευξη που παραχώρησα στον ιστότοπο της Ελληνικής Κοινότητας του Μεταφυσικού (www.metafysiko.gr). Από τότε, εργαζόμενος στον έντυπο τύπο κατάλαβα πως μια τέτοια άποψη προκαλεί πρακτικά προβλήματα. Μπορεί λοιπόν να μην έχω αλλάξει γνώμη, αλλά είμαι υποχρεωμένος να συμβιβαστώ με την φύση ενός περιοδικού. Γι’ αυτό λοιπόν και σας προσφέρω μια από τις λιγοστές μου φωτογραφίες που τραβήχτηκε σε κάποιο από τα ξενοδοχεία της Πράγας, περίπου έξι μήνες πριν από αυτή την συνέντευξη.

 

Θεωρείς πως είναι σημαντικό να υπάρχουν underground κινήσεις από μικρά έντυπα στην Ελλάδα; Γιατί νομίζεις πως το έντυπο πλέον είναι αυτό που λέμε «ντεμοντέ»; Μιας και η αναζήτηση είναι στο πετσί σου, έχεις κάποια «κρυμμένα» έντυπα να ξεχωρίσεις εκεί έξω, που θεωρείς πως αξίζουν τη στήριξη και την προσοχή των λίγων που ασχολούνται ακόμα;

Δεν θα χρησιμοποιούσα την έκφραση «ντεμοντέ»… απλά υπάρχει πράγματι ένα πρόβλημα όσον αφορά την ταχύτητα και την ποσότητα πληροφόρησης. Κάποτε η ενημέρωση εξαρτιόνταν από τις εφημερίδας, τα περιοδικά, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Σήμερα έχει προστεθεί το internet που μέσα σε λίγες στιγμές μπορείς να ενημερωθείς για κάθε τι που συμβαίνει σε κάθε γωνιά του πλανήτη μας.

Οπότε τα περιοδικά έχουν να συναγωνιστούν ένα νέο και γρήγορα αναπτυσσόμενο μέσο πληροφόρησης που είναι πολύ πιο οικονομικό και πλούσιο θεματολογικά. Η είδηση, συνέντευξη ή θέμα που θα τυπώσουμε εμείς θα αποτελεί ήδη περασμένα νέα για τον αναγνώστη που στο μεσοδιάστημα θα έχει ενημερωθεί πλήρως από το δίκτυο.

Ο πλουραλισμός, η αμεσότητα και η ταχύτητα του διαδικτίου είναι πρόβλημα για εμάς τα ειδικά περιοδικά. Από την άλλη βέβαια, ένα έντυπο αποτελεί υλική έκφραση των σκέψεων μας, και ως έτσι έχει διαφορετικό αντίκτυπο στην ψυχολογία μας. Θέλω να πω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ακόμη που επιθυμούν να πιάσουν με τα χέρια τους και να κρατήσουν ανάμεσα στα αγαπημένα τους πράγματα τον κόσμο των ιδεών που παρελαύνει από τις οθόνες ή το μυαλό τους. Ίσως οι μετέπειτα γενιές να απομακρυνθούν από αυτό το είδος μνημονικής αποθήκευσης σε χαρτί με περισσότερο εικονικές μεθόδους. Για την ώρα όμως, τα περιοδικά όπως και τα βιβλία δεν έχουν χάσει την μάχη.

Στην Ελλάδα βέβαια ο κόσμος ταυτίζει την έννοια του περιοδικού με τα έντυπα που κυκλοφορούν στα περίπτερα. Αυτά (ή τουλάχιστον τα περισσότερα) στοχεύουν στο πορτοφόλι μας. Αντίθετα τα fanzine από την φύση τους απευθύνονται στο hardcore κοινό. Η συλλεκτική τους αξία είναι τεράστια όπως και η προσφορά τους γιατί αυτά είναι υπεύθυνα για την εξειδικευμένη διακίνηση των ιδεών. Ένα underground περιοδικό οφείλει να είναι αυστηρά εξειδικευμένο γιατί αν προσφέρει γενικευμένες απόψεις και light θέματα, τότε έχει χάσει την ευκαιρία που του προσφέρει η ταυτότητα των fanzine.

Tώρα, όσον αφορά τα κρυμμένα έντυπα… χμ, υπάρχει μια κίνηση από Αθήνα για ένα νέο μαγικό περιοδικό. Πρόκειται για το Mystic World που η θεματική του αφορά τους έλληνες Γουικανούς και εσωτεριστές γενικότερα. Είναι μια γενναία προσπάθεια που ελπίζω να ευδοκιμήσει.

Πέρα από αυτό, εκτιμώ ιδιαίτερα τις πολυετείς προσπάθειες από περιοδικά του φανταστικού, όπως το Φανταστικά Χρονικά ή το Συμπαντικές Διαδρομές. Προσωπικά πάντως αρέσκομαι σε βρετανικές κινήσεις όπως το Chaos International και το The Oracle.

Συγχωρέστε μου αυτή την προτίμηση, αλλά σχεδόν όλα τα έντυπα στην χώρα μας ανακυκλώνουν τα θέματα του σε κανιβαλιστικό επίπεδο!! Από κάπου λοιπόν πρέπει να αντλούμε καινούργιες ιδέες.

 

Αυτά από μας! Σου ευχόμαστε τα καλύτερα για τις μελλοντικές σου κινήσεις! Τελευταία λόγια για να κλείσουμε;

Ευχαριστώ ειλικρινά για τις ευχές. Όσο για το Bloodcult που τα τεύχη του στολίζουν την βιβλιοθήκη μου… Συνεχίστε έτσι δυναμικά την παρουσία σας. Ξέρω πως είναι δύσκολο, κυρίως λόγο των οικονομικών εμποδίων. Η Ελλάδα όμως χρειάζεται την πολυφωνία στην πληροφόρηση. Από τις σελίδες σας έχω ενημερωθεί για πολλές νέες ιδέες, κινήσεις, απόψεις και ομάδες. Και είμαι βέβαιος πως το ίδιο έχετε προσφέρει σε εκατοντάδες άλλους νέους και νέες εκεί έξω.

Αποτελείτε έτσι, μια «μαύρη» φλόγα διαφορετικότητας στον ρουτινιασμένο κόσμο της συμβιβαστικής νέο-ελληνικής σκέψης. Και γι’ αυτό σας αξίζει ένα μεγάλο μπράβο!

 

Σημείωση: Το Bloodcult μπορείτε να το βρείτε στην Αθήνα, στα καταστήματα Darkcell, Darkside, Bowel of Noise, Black Dragon, και στο IT xtreme. Στην Θεσσαλονίκη στο The Nephilim Metal Music Store, Lotos Music Store, Naya/Piu, Musicland Records, Empire DVDs and Accessories. Στην Κέρκυρα στο Mario’s Corner… Records. Στο Ρέθυμνο, στο Vibes Records, Στην Αλεξανδρούπολη, στο Zion (CROSSOVER) ή να το παραγγείλετε μέσω του email του περιοδικού: vampyrcult@gmail.com
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε εδώ.