Η Ψευδαισθησιακή Τελειότητα της Αντικατάστασης
«Τελειότητα, τι μπορεί να πάει λάθος;» Αυτό είναι το βασικό slogan της νέας ταινίας Surrogates (surreal-gates δηλαδή πύλες του ονειρικού) του Jonathan Mostow, με πρωταγωνιστή τον Bruce Willis. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που έχει προκαλέσει ατελείωτες συζητήσεις μεταξύ των transhumanists.
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από το τι μπορεί να πάει στραβά στα βιομηχανικά άβαταρ που μας αντικαθιστούν ενώ αυτά εκφράζουν την ανάγκη μας για τελειότητα. Ποια είναι όμως η πραγματική τελειότητα του ανθρώπου;
Οι οπαδοί των πνευματικών σχολών θα πούνε εδώ πως η ψυχική αυτοπραγμάτωση είναι ότι πιο σημαντικό. Τι γίνεται όμως με το σώμα; Ίσως μεταστοιχειωθεί όπως εργάζονταν οι αλχημιστές ή μεταμορφωθεί όπως περιμένουν οι χριστιανοί. Κάποιοι φουτουριστές επιδιώκουν πρώτα την αλλαγή (ενίσχυση και τροποποίηση) του οργανικού μας εξωσκελετού που μέσω αυτής μπορεί να επέλθει η ουτοπία της ευτυχίας. Ποιος έχει λοιπόν άδικο ή δίκιο;
Το αληθινό ζητούμενο δεν βρίσκεται εντός κάποιου στρατοπέδου. Είναι αυταπόδεικτο πως η πορεία εξέλιξης του ανθρώπου θα συμβεί μέσω της τεχνολογίας – αν αυτό είναι ψέμα, τότε γιατί ακόμη και οι πιο σοφοί χρησιμοποιούσαν μέσα και τεχνικές για την επίτευξη της δικής τους version για την φώτιση;
Το πρόβλημα συνεπώς δεν έγκειται στην τεχνολογία μα στην χρήση της. Αναμφίβολα, το επερχόμενο και αναπόφευκτο πάντρεμα της γενιάς των ανθρώπων με αυτή των μηχανών θα γεννήσει περίεργες χίμαιρες και ίσως ακόμη εφιαλτικά λάθη. Ολόκληρη η φύση όμως δεν είναι ένα τιτάνιο εργοστάσιο πειραματισμού με ύστατο στόχο την επίτευξη της ανώτερης ζωής;
Τι μπορεί να πάει λάθος λοιπόν στην τελειότητα; Τα πάντα, διότι αυτή είναι απλά μια ιδέα, το μακρινό φως που μαγνητισμένοι ταξιδεύουμε προς αυτό σαν μικρά έντομα που αναζητάμε να βρούμε την δική μας διέξοδο για το Φεγγάρι κάθε ευδαιμονίας.
Related Posts
Tags
Share This
θα μπορούσε η βιολογική "τελειότητα" να μας απαλλάξει από τα προβλήματα της επιβίωσης, δίνοντας μας χρόνο για πνευματική εξέλιξη ή μήπως η μάχη για την επιβίωση και το χτίσιμο του σώματος- ρίζας αποτελεί ουσιαστικά το μέσο που θα μας δώσει λόγο για την πνευματική άνθιση;
Αφαιρώντας ένα κάτι (στην προκειμένη περίπτωση, το πρόβλημα της επιβίωσης- για κάποιους), πρέπει να σιγουρευτούμε ότι υπάρχει κάτι το οποίο έχει ανάγκη αυτή τη θέση.
Αυτό εξαρτάτε από την ιδιοσυγκρασία του ατόμου, δεν νομίζω δηλαδή πως μπορούμε να βγάλουμε ένα γενικό συμπέρασμα. Ασφαλώς όμως, κάποιοι θα δράσουν έτσι…
Εμένα με τρομάζει μήπως κάποτε η κοινωνία καταντήσει όπως περιγράφεται στον "Πλανήτη Ωμέγα" ("The Status Civilization" στον πρωτότυπο τίτλο) του Ρόμπερτ Σέκλεϊ…