Σχετικά με τα Όνειρα

14/09/09 by arpokratis

Μια νέα ιατρική έρευνα, έδειξε πως κατά την διάρκεια ενός διαυγές ονείρου (lucid dreaming), η μετρίσιμη ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου είναι σχεδόν ίδια με αυτή που παρατηρείτε στις περιπτώσεις σχιζοφρένειας! Η νέα αυτή ανακάλυψη είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, κυρίως αν ειδωθεί μέσα από την σκοπιά του mythos: Ανατρέξτε στο πρώτο κεφάλαιο από το Κάλεσμα του Κθούλου (1926), και θυμηθείτε τις αναφορές για τα τρομαχτικά όνειρα που έβλεπαν οι καλλιτέχνες και τους οδηγούσαν στην τρέλα.
Η ευαίσθητη ψυχολογία ενός καλλιτέχνη, ενός ανθρώπου δηλαδή που έχει μάθει να χαλαρώνει τα φίλτρα του υποσυνειδήτου και να αφουγκράζεται τα εσωτερικά του μηνύματα, μπορεί πιο εύκολα να συντονιστεί με ρεύματα σκέψης που τα ανώτερα στρώματα της κοινωνικής μας συνείδησης (ή αλλιώς της persona) δεν αντιλαμβάνονται.
Προσέξτε το έργο του Κρόουλυ, του Spare ή του Chumbley, όλοι τους εκφράζουν με τις πινελιές τους ένα παράδοξο πρωτογονισμό που συχνά τρομοκρατεί όσο και ενθουσιάζει. Παρόμοια, τα τερατόματα της Μυθολογία Κθούλου δεν είναι αυθύπαρκτες δυσαρμονίες, απλά αντιτίθενται στους επίκτητους κανόνες αισθητικής μας. Θυμηθείτε τις παράξενες καλλωπιστικές τεχνικές της φυλής των Kayan, ή άλλες ακραίες μορφές ωραιοποιήσεις του ανθρώπινου σώματος, όπως για παράδειγμα τα καλύμματα πέους που φοράνε διάφορες φυλές, ή οι υπερμεγέθη τρύπες στα χείλη κ.ο.κ. Οι πρακτικές και οι όψεις αυτές δεν είναι κοσμικά λάθη ή κοινωνικά μιάσματα, απλά διαφέρουν από αυτό που ορίζει η εκάστοτε εποχή ως ιδανικό.
Παρόμοια, τα όνειρα της εποχής μας διαφέρουν από εκείνα των περασμένων καιρών. Ανατρέξτε στα πέντε βιβλία του Αρτεμίδωρου (Ονειροκριτικά), και προσέξτε την διαφορά στην αντιμετώπιση των ονείρων τότε με τώρα. Συγκρίνεται την σεξουαλική ερμηνεία των ονείρων του Φρόιντ που εκδόθηκε κάτι περισσότερο από έναν αιώνα πριν, με τις νεώτερες πραγματείες για τους ονειρικούς μηχανισμούς (An Evolutionary Psychology of Sleep and Dreams, του Patrick McNamara, 2004). Αυτό που οι παλαιοί όριζαν σαν εφιάλτες οι σύγχρονοι ασπάζονται με φροντίδα. Τα δαιμονικά όνειρα των ατελείωτων οργίων του Μεσαίωνα αποτελούν σήμερα ευχάριστες ονειρώξεις.
Στις ημέρες μας είμαστε πιο ανεκτικοί με όλα εκείνα που κάποτε μας σκίαζαν. Αυτός άλλωστε είναι ένας από τους λόγους που η Μυθολογία Κθούλου σημειώνει τόση μεγάλη ανάπτυξη σήμερα!
Το ζητούμενο όμως εδώ δεν περιορίζεται στη σχέση του ονείρου με τον τρόμο και την φρίκη του σχιζοφρενικού συναισθήματος. Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, τόσο τα διαυγή όνειρα όσο και η σχιζοφρένεια αποτελούν ισχυρές εναλλακτικές νοήσεις, το άτομο δηλαδή βιώνει ως απόλυτη αλήθεια την παραληρηματική του αντίληψη. Τόσο για τον ψυχωτικό, όσο και για τον ονειροναύτη, ο όρος του πραγματικού διαθλάτε όπως ακριβώς το πρίσμα επηρεάζει την ροή των φωτονίων.
Αν ισχύουν λοιπόν τα νεώτερα εργαστηριακά ευρήματα και οι θεωρίες ορισμένων αποκρυφιστών που συσχετίζουν τα διαυγή όνειρα με το συνειδητό πέρασμα σε άλλες καταστάσεις – αλλά και την ψύχωση ως μια αποτυχημένη απόπειρα της ίδιας εργασίας, τότε μπορεί να βρισκόμαστε πολύ κοντά στο να συλλάβουμε με τα επιστημονικά μας εργαλεία, την συχνότητα από το αληθινό κάλεσμα του κοιμούμενου Φύλακα των Ονείρων…