Hounds of Tindalos

13/09/09 by arpokratis

Το τελευταίο διάστημα αλληλογραφώ τακτικά με κάποιον άγγλο μάγο (Andrew Spencer) σχετικά πάντα με τα μυστικά της μαγείας στην Μυθολογία Κθούλου. Τα όσα έχουμε κουβεντιάσει πιστεύω πως έχουν μεγάλη αξία, γι’ αυτό και σας τα μεταφέρω αποσπασματικά στην συνέχεια…
Μιλώντας στον Andrew για τις γωνίες, μου έστρεψε την προσοχή στο διήγημα του Frank Belknap Long, Hounds of Tindalos (1931), όπου τα δαιμονικά σκυλιά κατοικούν στις γωνίες μεταξύ των διαστάσεων! Ο Andrew πιστεύει ότι η δολοφονική διάθεση των πλασμάτων, παραπέμπει σημειολογικά στον μυητικό θάνατο του σώματος που αντιστοιχεί στο Lilith/Naamah του Δέντρου, επιτρέποντας στην άνοδο του αστρικού σώματος που σχετίζεται με το Gamaliel/Lilith/Φεγγάρι ή με το Τούνελ Thantifaxath! Τέλος σχεδιάζει να πραγματοποιήσει το τελετουργικό που παρουσιάζει ο Phil Hine στο βιβλίο του The Pseudonomicon, το Ghoul’s Feast!
Σχολιάζοντας όλες αυτές τις πραγματικά τόσο ενδιαφέρουσες σκέψεις του, του ανέφερα τα παρακάτω:
1) Στον εν λόγω ιστότοπο υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση της ιστορίας του Long.
2) Στην Μελανησία, η λέξη Tindalo περιγράφει το πνεύμα ενός νεκρού που διαθέτει μαγικές δυνάμεις!
3) Ορισμένοι συσχετίζουν τα σκυλιά του Τίνταλος με την σέκτα του Leng από την ιστορία Το Κυνηγόσκυλο του Λάβκραφτ, όπου το σύμβολο της (το φυλακτό) είναι ένας φτερωτός σκύλος – θα μπορούσε να είναι μια σφίγγα;
4) Τα σκυλιά από την αρχαιότητα ακόμη θεωρούνταν ψυχοπομποί και φύλακες της Πύλης, όπως δηλαδή ο Κέρβερος. Σ’ έναν αρχαίο αμφορέα του 525 π.Χ. παριστάνετε ο Ηρακλής να παρουσιάζει στον τρομαγμένο Ευρυσθένη τον τρικέφαλο Κέρβερο, ο οποίος προσέξτε τα κεφάλια του έχουν τρία διαφορετικά χρώματα: κόκκινο-μαύρο-άσπρο. Το γεγονός αυτό παρατήρησε εξίσου ο Θανάσης Βέμπος στο βιβλίο του για τους Λυκανθρώπους (2003), συγκρίνοντας το μάλιστα με ορισμένες παραδόσεις του Νικόλαου Πολίτη, όπου οι καλικάντζαροι επιστρέφουν στον κόσμο τους αφότου λαλήσουν τρεις πετεινοί με τρία διαφορετικά χρώματα: κόκκινο-μαύρο-λευκό. Αναμφίβολα, τα χρώματα αυτά έχουν μια αλχημική σημασία, αρκεί να αναλογιστούμε τα τρία βασικά στάδια του magnum opus: nigredo (μαύρισμα)- albedo (λεύκανση)- rubedo(κοκκίνισμα).
5) Το μοτίβο του σωματικού διαμελισμού που υπάρχει στο τελετουργικό του Ghoul’s Feast, με παραπέμπει στην 2η εικόνα (The Demon Feast) από το Nightside of Eden του Kenneth Grant, την 10η εικόνα από το Splendor Solis, όπως επίσης στα σχόλια της Lyndy Abraham στο βιβλίο της A Dictionary of Alchemical Imagery (2003) όπου αποδίδει –όπως πολύ σωστά έθεσε και ο Andrew– μεταμορφωτικό και απελευθερωτικό χαρακτήρα στην εν λόγω φαινομενικά καταστροφική αυτή συμβολική τελετουργία. Παρόλ’ αυτά, ο κίνδυνος ενός τέτοιου τυπικού είναι τεράστιος για την ψυχική ισορροπία ενός ατόμου! Σκοπός πιστεύω του Necronomicon magick είναι ο μύστης να φτάσει μπροστά στον Θρόνο του Azathoth και μετά, μέσω αυτού –όπως ακριβώς έκανε στο τελευταίο canto ο Δάντης στην Κόλαση του– να περάσει στο αμέσως επόμενο επίπεδο. Κανείς σοφός μελετητής δεν πρέπει να πάθει ότι είχε συμβεί στον άτυχο Τρελό Άραβα, όταν εκείνη την ημέρα τον άρπαξε το αόρατο κτήνος από την Δαμασκό. Κανείς δεν πρέπει να αφομοιωθεί από το ρεύμα του Χάους, παρά να περάσει από μέσα του, αλλαγμένος!