Η Μυστική (;) Τεχνολογία του Φωτός στην Αρχαία Αίγυπτο
Ο περίφημος αρχαίος «γλόμπος» της Τέντερα είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο ασχολήθηκα με το μυστήριο! Ήμουν μαθητής ακόμη όταν διάβασα για πρώτη φορά τη θεωρία που θέλει οι αρχαίοι Αιγύπτιοι να είχαν συσκευές φωτισμού πανομοιότυπες με τις δικές μας, λαμπτήρες δηλαδή, χάρη στους οποίους έβλεπαν οι εργάτες όταν κατασκεύαζαν, αρκετά μέτρα κάτω από την επιφάνεια, τους τάφους των Φαραώ τους.
Αυτό τουλάχιστον δείχνει ένα ασυνήθιστο ανάγλυφο στο ναό της Αθώρ στην Τέντερα της Αιγύπτου. Η ομοιότητα με τις σύγχρονες λάμπες είναι δύσκολο να αγνοηθεί, ενώ το γεγονός πως ελάχιστα μνημεία του αρχαίου εκείνου πολιτισμού έχουν σημάδια από πυρσούς στο ταβάνι, μαρτυρά πως οι άνθρωποι του Νείλου πρέπει να είχαν βρει ένα πολύ εύστροφο τρόπο για να βλέπουν στο σκοτάδι.
Πρόκειται, όμως, για μια άγνωστη και σήμερα χαμένη πια τεχνολογία ή μήπως οι εναλλακτικοί αρχαιολόγοι έκαναν κάπου λάθος στις υπερενθουσιώδεις θεωρίες τους;
Όπως βλέπετε και από την εικόνα, η ομοιότητα της παράστασης με ένα σύγχρονο λαμπτήρα είναι τεράστια, τόσο στο «γλόμπο» όσο και στο «καλώδιο». Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό;
Οι «ειδικοί» της Εναλλακτικής Αρχαιολογίας υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι γνώριζαν τα μυστικά του ηλεκτρισμού (το αποδεικνύει, άλλωστε, η λεγόμενη μπαταρία της Βαγδάτης) είτε γιατί τα ανακάλυψαν μοναχοί τους είτε γιατί (και αυτή είναι η πιο αποδεκτή θεωρία) διδάχτηκαν από κάποιους άλλους αυτήν τη γνώση. Έτσι, ο αρχαίος καλλιτέχνης θα πρέπει να είδε κάπου μια αληθινή λάμπα φωτός και στη συνέχεια να την απεικόνισε στην πέτρα, πλαισιωμένη με δεισιδαιμονικές φιγούρες.
Με λίγα λόγια, αυτό που για τους Άτλαντες (ή τους αρχαίους αστροναύτες) ήταν επιστήμη, για τους ανθρώπους πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια έγινε μαγεία.
Εύλογη θεωρία, δεν βρίσκετε; Μονάχα που…
Μονάχα που δεν λαμβάνει υπόψη της τρία βασικά στοιχεία: ο εν λόγω ναός δεν είναι τόσο αρχαίος, ώστε να υποστηρίζει τη θεωρία για τα χαμένα αρχεία της Ατλαντίδας. Συγκεκριμένα, είναι ελληνορωμαϊκός, χτισμένος κάποια στιγμή μετά τον 4ο αιώνα π.Χ.
Δεύτερο βασικό στοιχείο είναι το γεγονός πως, αν και η αίθουσα στην οποία βρίσκεται το εν λόγω ανάγλυφο είναι δύσκολη στην πρόσβαση, ακόμη και στη φωτογράφιση, η παράσταση δεν είναι μοναδική, καθώς μια προσεχτική ματιά στο διάκοσμο που περιβάλει το ναό, δείχνει το ίδιο ακριβώς στοιχείο -το «γλόμπο» με το φίδι- σε πολλούς ακόμη τοίχους του ιερού.
Και τρίτον, και ασφαλώς πιο σημαντικό, είναι το ίδιο το κείμενο που συνοδεύει την παράσταση. Βλέπετε, αν θέλουμε να καταλάβουμε τι προσπάθησε να αποθανατίσει ο αρχαίος λιθοξόος πάνω στην πέτρα, θα πρέπει να σκεφτούμε σαν αρχαίος Αιγύπτιος και όχι σαν άνθρωπος του 21ου αιώνα. Και, για να καταλάβουμε τους Αιγύπτιους, πρέπει να διαβάσουμε τα ιερογλυφικά τους…
Γεγονός είναι πως η επιγραφή που περιβάλει τη μυστηριώδη παράσταση κάνει λόγο για φως, μονάχα που δεν αφορά τον ηλεκτρισμό. Harsomtus αποκαλεί το φίδι που βρίσκεται μέσα στο «γλόμπο» η επιγραφή «…ο μεγάλος θεός, που διαμένει στην Τέντερα, που αναδύεται από το άνθος του λωτού σαν το ζωντανό Ba […] που το σώμα του μεταφέρεται από το djed». Ενώ, σε κάποιο άλλο σημείο, το αρχαίο κείμενο αναφέρει πως «… ο μεγάλος θεός που κατοικεί στην Τέντερα, το ζωντανό Ba στο λωτό της ηλιακής βάρκας».
Το Βa στην αιγυπτιακή ανθρωπολογία είναι το πνευματικό σώμα, το ερπετό δηλαδή που αναδύεται μέσα σε ένα άνθος λωτού, που εδώ δηλώνει το σώμα που στηρίζει η σπονδυλική στήλη του Όσιρι, το σύμβολο djet.
Με λίγα λόγια, η παράσταση περιγράφει την ανάδυση του ήλιου από τη σκοτεινιά του βασιλείου του Όσιρι, τον Κάτω Κόσμο.
Ο «γλόμπος» δεν είναι μια ηλεκτρική συσκευή, αλλά λωτός. Το φίδι μέσα στο άνθος δεν είναι τα εσωτερικά σύρματα της λυχνίας, αλλά το πνευματικό σώμα του ήλιου. Ενώ το «καλώδιο» είναι απλά η πλώρη της ηλιακής λέμβου, όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλες τις αρχαίες παραστάσεις, όπου η πλώρη από τις βάρκες των θεών είναι στολισμένη με λωτούς…
Όσον αφορά, τέλος, το «μυστήριο» με την απουσία των μαύρων σημαδιών στο ταβάνι από τους πυρσούς, δεν είναι ανάγκη να αναζητήσουμε απάντηση σε κάποια εξωτική αρχαία τεχνολογία, αλλά σε μια απλή λεπτομέρεια: οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν στους πυρσούς τους καστορέλαιο αναμεμιγμένο με αλάτι, ένα μείγμα που αφήνει ελάχιστα ίχνη στην πέτρα…
Related Posts
Tags
Share This
