Ποια Είναι η Προέλευση και ο Σκοπός Όλων;
Ποια είναι η σημαντικότερη ερώτηση όλων, αν όχι η ερώτηση της προέλευσης όλων. Θα μπορούσε άραγε να υπάρχει μια και μόνο απάντηση που να απαντά σ’ ένα τόσο μεγάλο ερώτημα; Πιστεύω πως ναι! Μόνο που για να δοθεί μια τέτοια απάντηση που να είναι όσο γίνεται πιο απλή, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί εκείνη η γλώσσα που θα μπορεί να συνοψίζει υψηλά νοήματα σε απλούς τρόπους (*). Μια τέτοια γλώσσα ίσως να είναι τα σύμβολα.
Ποια επομένως είναι η προέλευση όλων; Μια απάντηση (που μπορεί και να μην είναι δική σου απάντηση) είναι το γνόφος! Προσέξτε, αυτό δεν σημαίνει πως ήταν το σκοτάδι, η νύχτα ή το χάος, αλλά πως η γνώση μας γι’ αυτό είναι σκοτεινή. Γι’ αυτό το ονομάζουμε και το διαιρούμε ο καθένας διαφορετικά, πάντα από την οπτική μας γωνία. Αν και στην τελική, είναι απλά Μυστήριο Μυστηρίων.
Από αυτό το Μυστήριο λοιπόν εκπορεύτηκε το Φως. Ξανά, δεν πρόκειται για φως που είναι αντίθετο του σκότους, αλλά για την πιο ατόφια εικόνα της ζωογόνας δύναμης του γνόφου, που στην γλώσσα μας νοείτε καλύτερα ως «φως». Και ακριβώς επειδή ανάμεσα σ’ αυτό που Είναι και στο είδωλο του υπάρχει διαφορά, έτσι και το πρώτο Φως «εξέπεσε» (ένας ακόμη όρος συμβατικός μονάχα για την σκέψη μας!) προκαλώντας αλλαγές, που σημαίνει θέσεις και καμπυλώσεις, δηλαδή τον χώρο και τον χρόνο.
Η «κατερχόμενη» αυτή αχτίδα λοιπόν, στην στροβιλιζόμενη πορεία της προκάλεσε ένα κοινό συνεχόμενο πλέγμα από πυκνώσεις και στρώματα, παράγοντας φαινόμενα υπεραισθητά και μη, από τα πιο λεπτοφυή πεδία της ύπαρξης, μέχρι τα πιο χονδροειδή που είναι ο υλικός κόσμος – και ίσως ακόμη παρακάτω!
Και κάθε τι σ´αυτο το πλέγμα είναι (σε διαφορετικές βαθμίσεις κάθε φορά) η απόληξη της ίδιας αχτίδας που αν και περιβαλόμενη από κρούστες που ενδύθηκε με την «πτώση», παραμένει ο ίδιος ο παλμός της ζωής. Και μόνο ένα πράγμα λαχταρά, μια επιθυμία την κινεί που είναι απόρροια της διαφοροποιημένης της φύσης – να γίνει αυτό που ομοιάζει, όχι προς χάριν του εαυτού της (διότι δεν υφίσταται χωρίς Εκείνον), αλλά ως αναπόσπαστο μέρος Του.
Έτσι, κάθε πράξη, κάθε κίνηση, κάθε ύπαρξη είναι μια λανθάνουσα επιθυμία πραγμάτωσης δηλαδή ένωσης με αυτό που Είναι (**). Και αυτός ακριβώς είναι ο σκοπός της ζωής, η θέληση του έρωτα που μας φέρνει πιο κοντά στην αληθινή μας φύση που είναι Εκείνος.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αντικρίσετε τον εαυτό σας στον καθρέπτη, αναλογιστείτε το εξής – αν η εικόνα σας διαφέρει από αυτό που είστε, τότε σε τι βαθμό αυτό που είστε είναι είδωλο της Αλήθειας, και τι κάνετε για να την γνωρίσετε;
(*) Που όμως και πάλι, το όλο σχήμα, δεν μπορεί παρά να είναι ατελές καθώς τίποτα στον δικό μας αισθητό κόσμο δεν μπορεί να κλείσει το πλήρωμα της Αλήθειας! Άλλωστε όσα γνωρίζουμε για τον κόσμο, είναι όσα η συνείδηση μας, μας επιτρέπει…
(**) Παρ’ όλη την αβυσσαία διάσταση, δεν είμαστε αληθινά αποκομμένοι από το θείο, παρά βρισκόμαστε σε μια αιώνια σχέση που βιώνετε στην πληρότητα της στο άχρονο εδώ και τώρα!
Σημείωση: Διαβάστε περισσότερα για την αρχή των πραγμάτων, εδώ.
Related Posts
Tags
Share This
