Μια Κριτική για την Ταινία 11-11-11

11/11/11 by Γιώργος Ιωαννίδης

Το Φαινόμενο 11:11 είναι παγκόσμιο, αυτό σημαίνει πως χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο τυγχάνει να παρατηρούν τα ρολόγια τους ακριβώς την στιγμή που η ώρα δείχνει 11:11 περισσότερο από μια φορά. Και έτσι, αυτό που στην αρχή μοιάζει με αστεία τυχαιότητα, όταν τείνει να επαναλαμβάνεται ερμηνεύεται ως μια σύμπτωση γεμάτη νόημα!
Πρόκειται όμως για ένα γεγονός που κρύβει κάτι; Ένα μήνυμα που εντοπίζεται στην αριθμοσοφία του 11 ή κάτι προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας από την Άλλη Πλευρά; Στο τεύχος 76 του mystery εξετάζω όλες τις συνιστώσες του περίεργου αυτού αινίγματος. Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως να προσθέσω εδώ, είναι η πρόσφατη ταινία 11-11-11 που κάνει το παρθενικό της άνοιγμα στην Μεγάλη Οθόνη σήμερα, 11 Νοεμβρίου 2011.
Πόση σχετική με το αυθεντικό φαινόμενο όμως είναι η νέα ταινία του Darren Lynn Bousman;
Ο Bousman είναι ο άνθρωπος που σκηνοθέτησε το Saw II, III και IV, και στο σενάριο του 11-11-11 δεν καταφέρνει να βγει έξω από τα γνώρισμα πλαίσια των ταινιών θρίλερ δευτέρας κατηγορίας.
Βέβαια το προσπαθεί με κοφτές σκηνές που αν είχαν λίγο καλύτερο μοντάζ και φωτισμό θα τρόμαζαν περισσότερο (βλ. Insidious), αλλά ολόκληρη η παραγωγή ταιριάζει πιο πολύ σε αυτοτελή επεισόδιο μιας κάποιας horror τηλεοπτικής σειράς, παρά στο λευκό πανί του κινηματογράφου.
Ενδιαφέρον έχει το χριστιανοκρατούμενο πλαίσιο μέσα στο οποίο μας εντάσσει από τις πρώτες ακόμη σκηνές, όμως η πάλη ανάμεσα στην αθεΐα και την θεοφοβία δεν καλλιεργείτε περισσότερο πέρα από ορισμένες κοινότυπες επιχειρηματολογίες που απλά ξύνουν την επιφάνεια του όλου ζητήματος.
Στείρο επίσης είναι το ευρύτερο μεταφυσικό πλαίσιο που δεν ξεφεύγει από την Μανιχαϊστική αντίληψη του Καλού versus Κακού, αν και τα δαιμονικά πλάσματα που καταλήγουν να μην είναι και τόσο δαιμονικά (;) προσδίδει ίσως μια ευχάριστη διαφορετική νότα.
Ενδιαφέρον είχε το γεγονός πως το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας ξεδιπλώνεται στην Ισπανία, γεγονός που πιστεύω πως έχει να κάνει με την ραγδαία άνοδο του ισπανικού horror κινηματογράφου τα τελευταία χρόνια.
Σημειολογικά, αξίζει να προσέξετε πως το επίθετο του πρωταγωνιστή (Joseph Crone) παραπέμπει στις φολκλορικές φιγούρες που όπως παρατηρεί ο γνωστός μυθολόγος Joseph Campbell στο The Hero with a Thousand Faces (1949) λειτουργεί πάντα ως φύλακας και προστάτης του ήρωα.
Τέλος, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε την εν λόγω ταινία με το The Number 23 (2007) του Joel Schumacher. Και στις δυο περιπτώσεις, οι σκηνοθέτες πάτησαν πάνω σ’ ένα υπαρκτό αριθμολογικό φαινόμενο, μόνο που ο Schumacher απομόνωσε εντελώς την ταινία του από τις όποιες πραγματικές occult προεκτάσεις (βλ. το έργο του Robert A. Wilson, το κίνημα του Discordianism και το Ρεύμα 23 της Μυθομαγείας Κθούλου), ενώ ο Bousman κινήθηκε πιο πιστά στα αποκρυφιστικά σενάρια που περιβάλλουν το φαινόμενο 11:11.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως η ταινία που ξεκινά να προβάλετε σήμερα, παρουσιάζει μονάχα την σκοτεινή πλευρά του όλου ζητήματος, πλευρά που ανήκει αποκλειστικά στην φαντασία του σκηνοθέτη της, καθότι όλοι σχεδόν οι συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με το φαινόμενο, το προσεγγίζουν μέσα από ματιές μεταφυσικής αισιοδοξίας. Αυτό σημαίνει πως ναι, το βιβλίο της Ουράντια κάνει λόγο για 1.111 μεσοδιάμεσα όντα (midwayers), αλλά πρόκειται για αγγέλους και πνευματικούς προστάτες, και όχι παραμορφωμένους αστρικούς καλόγερους με φτερά νυχτερίδας!
Αν θέλετε λοιπόν να δείτε μια ταινία με πλούσιο παραφυσικό υπόβαθρο, επιλέξτε ελεύθερα το 11-11-11 του Bousman. Αν όμως θέλετε να κατανοήσετε το ίδιο το φαινόμενο, αναζητήστε τις απαντήσεις σας στα μυστήρια της συγχρονικότητας…